Dokteren

Longontsteking of bronchitis. Wat is beter: gelijk antibiotica of eerst aanzien of dat nodig is? Natuurlijk is er een enkeling die bij eerste contact al zo ziek is dat ze direct naar het ziekenhuis zijn gestuurd (0,4%). Het blijkt bij de rest dat je met direct antibiotica geven slechter af bent: 0,9% uiteindelijk opname of overlijden. Even aanzien, controleren en zo nodig later antibiotica of zelfs helemaal geen antibiotica is het beste: 0,4% uitkomst met narigheid. Geneeskunde is eerst kiezen tussen vlot handelen of niet. Daarna weloverwogen het beloop aanzien als het beeld niet duidelijk is, wat vaak zo is. Het gaat om beslissen tussen alsnog wat doen of niets te doen. En actief controleren natuurlijk, met “Donderdag bellen hoe het gaat, ook als het goed gaat”. Of gewoon huisbezoek bij de zieke. De dokter heeft de regie, ook bij afwachten. Afwachten is actief handelen. Dokters die dit niet goed uitleggen

…

Longontsteking is verhalen vertellenLees verder »

Specialisatie, het is erg hip. Huisartsen en specialisten, iedereen doet er driftig aan mee, omdat het zo leuk is iets goed te kunnen. Verzekeraars doen het ook, maar zij noemen het ‘kwaliteit’. Leuk of kwaliteit, het gaat een keertje mis met dat gespecialiseer. De hele dag ontzettend knap kunstknieën plaatsen haalt het dokteren uit het vak. Aan zo’n orthopedisch chirurg heb je in de dienst niet veel als je een mank kind verwijst. En wat moet je met een ontregelde diabeet als de Hodgkin-internist achterwacht heeft? Huisartsen zijn eveneens dit pad ingeslagen. Het aanvankelijke enthousiasme van huisartsen met een bijzondere vaardigheid is doodgeknuffeld door de NHG bureaucraten. Een vierjarige opleiding is er van gemaakt, kaderartsen heten zij; beleidsdokters dus. Dokteren in hun hobby wordt niet aangemoedigd. Ze implementeren beleid, geven bijscholing en schrijven nieuwe protocollen. Notulen en powerpoints, meer is het niet.
Laten we maar aannemen dat

…

Stop met specialiserenLees verder »

Euthanasie bij dementie kan, maar is precisiewerk. Het gaat om het goede moment, goede documentatie en om regie, van patiënt en dokter. Er is meer dan zorgvuldigheidseisen. Er is ook goed dokteren. Het ziet er naar uit dat men in de casus beschreven in Medisch Contact van 19 januari het goede moment heeft laten passeren en onvoldoende de regie heeft genomen. De patiënt was duidelijk in haar jarenlang goed gedocumenteerde wens die geleidelijk aan verschoof van ‘Als dit, dan…’ naar ‘Ik wil nu’. Wanneer dit precies omkiepte is niet duidelijk. Maar daar kan de dokter naar vragen. Dat is vermoedelijk niet gedaan door

…

Euthanasie bij dementieLees verder »

De lokale gepensioneerde huisartsen spreken elkaar regelmatig. We praten nogal eigenwijs, want we hebben overal verstand van. We noemen ons de huisartsensociëteit. Verder is het erg gepensioneerd. Een excursie naar het Waterschap, tuin opknappen van het zorgcentrum, dat soort dingen. Ik vroeg laatst “Wat doen jullie nu als een vriend veel te laat is opgenomen met (akelige diagnose)? Je hebt de pest in, je denkt het beter te weten. Die dokter had toch direct …” Vele verhalen rolden over tafel. We tobben er allemaal mee. Het is lastig. Een oude huisarts heeft veel oneffenheden van andere dokters gezien, zelf al veel inschattingsproblemen gehad. We zien precies waar het mis gaat. Protocollen helpen niet volgens de oude rotten, want het gaat juist mis voorbij de protocollen. Je bemoeien met de aanpak? Dat kan, maar

…

Mijn broer is huisarts en die zegt….Lees verder »

Man hypochondert 7 dagen per week van 10.00-23.50 uur. Vele telefoontjes, allemaal spoed, vele huisbezoeken. Maar niet ´s nachts, want dokters moeten ook kunnen slapen, vond deze vriendelijke man. Dan krijgt hij maagkanker. Dat hadden we eerst niet zo door, want die berichten over bloed spugen, klam zweet en bewusteloos neerstorten waren we van hem gewend. Toen de diagnose maagkanker eenmaal vastgesteld was zei hij opgelucht “Zie je wel, al die dokters hebben vijftig jaar lang ongelijk gehad. Ik heb gewoon kanker”. Hij stopte met dokters bellen en ging tevreden in zijn bed liggen. Weg was de ziekteangst. Hij is genoeglijk dood gegaan, een steun voor zijn droevige familie.

Mijn vrouw vindt alle baby’s mooi. Als er eentje in de omgeving geboren is schiet ze voortdurend babywinkels in, op zoek naar babyslofjes en rompertjes. Want iets moois moet mooi aangekleed worden. Ze smelt al bij de gedachte. Nog vele jaren na de  borstvoeding voor de eigen kinderen schoot de borstvoeding toe als ze zo’n verse baby van een ander vast mocht houden.  Ik vind baby’s helemaal niet mooi, meestal. Dat is ook logisch als je een beetje zicht op de anatomie hebt. Bevallen is noodzakelijkerwijs een gewelddadige bezigheid. Het wurm komt er knap verfrommeld uit, en de moeder moet je nogal eens fatsoeneren met wat hechtingen. Het zou niks voor mij zijn. Zwanger zijn lijkt me wel leuk, maar aan het eind, nee…
Ooit deed ik twee kraambezoeken achter elkaar. De ene was een lelijk frommeltje, de ander

…

Baby’s zijn lelijkLees verder »

Renate Dorrestein en haar zus begrepen de zelfmoord van hun zus niet, lang geleden. Ze herkenden er niets van zichzelf in, die ultieme wanhoop *. Het milieu was hetzelfde en de genen ook. Dat vonden ze raar. Beide is een misvatting. Genen van zussen verschillen, tenzij het een eeneiige tweeling is. De sociale wisselwerkingen binnen een gezin verschillen ook. Daar komt dan toeval bovenop, pech, geluk, en die ene opmerking van die ene leraar. Maar er zijn patronen in aanleg; niet bij iedereen, maar bij opvallend veel familieleden. Niet één patroon, maar meerdere soms tegengestelde patronen in karakter. In mijn familie heeft het vaak met biologie te maken, maar niet altijd. Verder zie je

…

Over brusjes, genen en zelfmoordLees verder »

Een groep Australische rokende zwangeren kregen 450 £ als ze beloofden te stoppen met roken. Als ze inderdaad stopten kregen ze nog eens 350 £. Dat hielp; 23% stopte met roken. Zonder de beloning stopte maar 9%. Een goede mix van straffen en belonen werkt het beste. Als we dit nu eens toepassen op de 6 miljoen Nederlanders die roken, veel te dik zijn of teveel drinken. Dat kost 3 miljard aan bonussen als ze beloven hun leven te beteren, waarvan 14 % dat inderdaad doet. Dit is te betalen door de maandpremie ziektekostenverzekering voor iedereen met 15 € te verhogen. Of door de maandpremie van rokers, dikkerds en drinkers met 40 € te verhogen. Die verdienen ze tienvoudig terug als ze beterschap beloven en twintigvoudig als ze inderdaad doen wat ze beloven. Daarmee kunnen we 800.000 ongezond levende mensen veranderen in gezond levende mensen. Die leven daardoor 10 jaar langer. Een paar tientjes per gewonnen levensjaar is een schijntje. De kat kost meer. Het is …

…

800 £ beloning stoppen met rokenLees verder »

Vrije artsenkeuze is niet duur. Vrije keus voor diagnostiek en behandeling, dat is duur. Dokters zijn niet duur. Wat ze veroorzaken wel: al die foto’s en laboratoriumonderzoek, al die ingrepen en medicijnen. Dat kost. Ziektekostenverzekeraars contracteren nu aard en hoeveelheid van de diagnostiek en de behandelingen in een ziekenhuis. Ze zijn druk met pingelen over de prijs van 1000 coloscopieën. Dat is de verkeerde kant van de handel als ze de kosten beheersbaar willen houden. Bij een markt met een ongeremde vraag red je het niet met kostenbeheersing. Je moet de vraag beperken door het basispakket te verkleinen.

…

Vrije artsenkeuze is niet duurLees verder »

Een man wil voor zijn hersenbeschadigde partner met een beroerte een ander ziekenhuis, want de neuroloog wil verpleeghuis en hij wilde revalidatie. Een andere neuroloog in dat ziekenhuis wilde hij niet, want “Alle neurologen zullen wel zo denken”. Daar had hij gelijk in. Revalidatie vond ik zinloos. Het leek me ook wreed met zo’n patiënt te gaan zeulen. Het was de verkeerde vraag. De vraag moest

…

Artsenkeuze is er genoegLees verder »