Vrije artsenkeuze is niet duur. Vrije keus voor diagnostiek en behandeling, dat is duur. Dokters zijn niet duur. Wat ze veroorzaken wel: al die foto’s en laboratoriumonderzoek, al die ingrepen en medicijnen. Dat kost. Ziektekostenverzekeraars contracteren nu aard en hoeveelheid van de diagnostiek en de behandelingen in een ziekenhuis. Ze zijn druk met pingelen over de prijs van 1000 coloscopieën. Dat is de verkeerde kant van de handel als ze de kosten beheersbaar willen houden. Bij een markt met een ongeremde vraag red je het niet met kostenbeheersing. Je moet de vraag beperken door het basispakket te verkleinen.
Wie meer wil dan het basispakket neemt maar een flinke aanvullende verzekering. Je moet het aanbod beperken door schaarste te organiseren. Wachtlijsten zijn dan een uitstekend sturingsmiddel. Een beetje huisarts kan samen met de specialist heel goed selecteren wie de wachtlijst moet passeren. Redelijke ongerustheid en duidelijke verdenking zijn voldoende reden voor voorrang. Een telefoontje is genoeg; je bent het dan gauw eens. Onzekerheid en ‘het zeker willen weten’ is onvoldoende reden voor voorrang. Wie ‘Voor de zekerheid geneeskunde’ wil, of zelfs ‘Nieuwsgierigheid geneeskunde’ die neemt een aanvullende verzekering. Vrije artsenkeuze zonder vrije behandelkeuze betekent dat iedereen net zo vaak kan praten met elke dokter in het hele land, om te horen of er nog nieuwe inzichten zijn in Apeldoorn of Nijmegen. Want praten en denken is goedkoop.
5 februari 2015 geplaatst in Medisch Contact http://medischcontact.artsennet.nl/Actueel/Reacties/Reactie/148339/Vrije-artsenkeuze-en-behandelkeuze.htm