maart 2013

(vervolg op ‘Erik heeft Downsyndroom’)

 Waarom vinden we stiekem dat er teveel geld uitgegeven wordt aan mensen met een gebrek? Dat komt omdat de AWBZ-wet geen ‘eigen schuld’ kent, want die wet gaat van het schuldloze gebrek uit. Onder ons praten we wel zo, in het openbaar niet. Voor iemand met een gebrek die het er zelf naar gemaakt heeft hebben mensen in mijn kroeg geen gemeenschapsgeld over. Voor wie zijn gebrek is overkomen hebben ze wel geld over. Voor mijn broer Erik met Down betalen ze graag belasting, voor de verslaafde niet. Maar het is ingewikkelder dan eigen schuld of niet. Het gaat om drie manieren van beoordelen.

…

Bezuinigen op AWBZLees verder »

Onze jongste broer heeft Down. Binnenkort wordt hij zijn huis uitgezet wegens de kwaliteit – ga ik uit leggen – en wegens bezuinigingen. Eerst over Erik: het is een stevige vent geworden, opgegroeid met 4 broers en een lieve zus. Wij lieten hem wel eens barsten, want zo snel was hij niet. Maar zijn zus liet hem nooit barsten. Daarom is hij gehard en liefdevol opgegroeid. Gespaard werd hij niet, gerespecteerd wel. Erik mocht alles proberen wat wij uitspookten. Bomen klimmen is nooit wat geworden, maar met onder water zwemmen won hij. Daarom was hij later met waterpolo niet stuk te krijgen. Hij zwom gewoon door, onder water.

Vanaf zijn 25ste woont hij in een groepshuis, met een vaste vriendin, vrienden, werk, zwemclub, muziekclub, OV-kaart en pinpas. Het is even organiseren met brengen en ophalen, maar hij kan treinreizen. “Wist je waar je er uit moest?” Vroeg ik bij het ophalen op het station? “Ja, Almere! ” Hij had de hele rit, een uurlang, naar het beeldscherm in de trein zitten kijken tot het woord Almere verscheen. Dat was hem verteld en dan doet hij dat. Simpel. Nu over kwaliteit.

…

Erik heeft Downsyndroom en wordt uit huis gezetLees verder »