Overige

Kwaliteit kun je niet meten, maar wel zien, als je het vak kent. Bovendien, de gemiddelde kwaliteitsscore is niet interessant. Het gaat om die paar procent slechte dienstverleners. Dat is wat mensen irriteert. Daar vallen de brokken. Die wil je opsporen. Daar wat aan doen is ook nog makkelijker dan een ‘integrale kwaliteitsslag’. Kwaliteitssystemen, privacy waarborgen, vinkjes zetten en analyse kosten bakken met geld. Weggegooid geld. Handiger is met globale cijfers de 5% beroerdste opsporen. Dat heet screening. Dat is goedkoop. Denk aan screening op standaardgegevens als wachttijden, complicaties, veel klachten of hoge kosten. Met screening mis je een paar zwakke dienstverleners. Accepteer dat. Aan de ander kant

…

Kwaliteit niet meten, maar beoordelenLees verder »

Niemand zegt dat hij discrimineert. Ik wel. Ik maak onderscheid tussen mensen. Ik zou niet weten hoe ik zonder kan. Daar zit ervaring achter, verhalen van anderen, cijfers en mijn vooroordelen. Komt kwaadaardig discrimineren veel voor? Niet dat ik weet. Een beetje onterecht discrimineren gebeurt heus wel, het onderscheid maken, zonder persoonlijk te worden. Je zit er wel eens naast. Erg is dat niet. Je mag een mening hebben, vooroordelen zelfs, over mensen. Discrimineren heet ook wel “Profileren”. Dit is nodig in veel beroepen. Anders kunnen de autohandelaar, de dokter en de politieagent hun werk niet doen. Profileren is professioneel kansen schatten. Meer is het niet. Als ik mijn telefoontje even uitleen aan iemand die zijn moeder wil bellen, dan profileer ik natuurlijk ook. Een Roma-achtige jongedame

…

Discrimineren is normaalLees verder »

De drijfveren van een draufgänger, ze drijven langzaam weg. Het is geen droevig ’thoeftnietmeer’, noch een opgelucht ‘eindelijk’. Het is verbaasd in de spiegel kijken. Er is geen dringende drukte meer. Zou ik op de andere extreem gaan lijken? Op mensen die altijd al meedrijven op hun leven, desnoods op andermans vlotje? Mensen die nooit uitdagingen begretigen? Of op mensen die altijd al in balans zijn geweest, de bofkonten? Nou ja, ik ben de laatste 55 jaar een gedreven mens geweest. Maar die drive druppelt langzaam weg. Draagkracht is zelden een probleem geweest. Daarom vond iedereen dat ik hard werkte. Ik niet. Zeker, uitputting ken ik, zoals de laatste keer toen ik 24 uur geslapen heb, op de Intensive Care, met onschuldige borstpijn. Ook weer opgelost. Die drijfveren hadden te maken met wat je doet, dat ook goed doen, steeds beter eigenlijk. Eerst zelf, daarna het anderen uitleggen hoe dat moet. Draufgängers heb je in elk vak, in elk leven. Meubelmakerij, zorgen of belastingexpertise is het voor anderen. Voor mij was dat alles willen snappen, dokteren, les geven, schrijven en gemeenteraadswerk. Dat die drang wegdrijft komt niet door gepensioneerd zijn. Het is omgekeerd. Het komt ook niet

…

Drang en geduldLees verder »

Marktwerking bij menselijk gedrag is een bekend thema. Economen snappen er niet zo veel van en schrijven daarom boeken vol. Politici hebben wel diep inzicht in de materie en roepen dat het fantastisch is, of vreselijk. Vermarkten van mensen zelf is verboden sinds het afschaffen van de slavernij in 1814, door koning Willem I. Vermensen van de markt is wat ons rest. Het is zelfs een oud gebruik. Fooien geven bijvoorbeeld gaat tegen de marktprincipes in. Je wilt je waardering laten merken en betaalt meer dan hoeft. Bovendien rond je €1,90 voor koffie af naar € 2. Foetsie is de verleiding van het sluwe prijsje. Ik ken een lokale bestuurder die bij aankoop van een auto fluisterend ‘een zacht prijsje voor de wethouder’ kreeg aangeboden. Hij heeft ogenblikkelijk € 100 meer betaald dan de vraagprijs, voor een hoger ethisch belang. De wereld van de autoverkoper stortte in elkaar. Zelf heb ik ooit direct mijn pinpas getrokken toen een IPad € 500 bleek te kosten. De man was van slag. 

…

Menswerking en marktwerkingLees verder »

Gif is pas gif als de dosis hoog genoeg is. Daarom is een liter water niet giftig, maar 20 liter in een keer wegdrinken wel. Daarom is 3 bier niet giftig, maar een kratje wel. Cyaankali is niet giftig als je een microgram inneemt, een gram wel. Er is rijst die arsenicum bevat. Dit is dodelijk als je in één keer 400 kg rijst opeet. Wist u dat vitamine D giftig is? Pas op met langdurige een grote dosis geven aan uw peutertje. Waar het eerst om gaat is of de stoffen uit kunstgras giftig kunnen zijn. Dat zijn ze. Het gaat om polycyclische aromatische koolwaterstof verbindingen (PAK). Maar gif is pas gif als de dosis hoog genoeg is. Daar zit de crux. Als het RIVM zegt

…

Giftig kunstgras grazenLees verder »

Het weekblad Elsevier heeft gemeentes vergeleken. Almere scoort slecht op de factor Rust & Ruimte’ en op ‘Harmonieus Leefklimaat’. Dit vond ik raar. Het blijkt dat ‘niet zo harmonieus’ te maken heeft met het gevoel dat er veel gekleurde mensen zijn, ergernis over de stinkende barbecue van de buren, en het aantal verkeersdoden. ‘Rust & Ruimte’ is net zo’n allegaartje: bevolkings­dichtheid, zeskamerwoningen, perceeloppervlak per woning, huisoppervlak en files. Daar wordt de beoordeling van bewoners over parkeermogelijkheden doorheen geroerd, niet de cijfers over aantal parkeerplaatsen. Op files doet Almere het natuurlijk slechter dan Dokkum. Die snap ik. Maar beleving van parkeerplaatsen optellen bij perceeloppervlak en bevolkingsdichtheid is een beetje zot. Ze zijn namelijk afhankelijk van elkaar. Bij ‘Harmonieus Leefklimaat’  zijn subjectieve en objectieve gegevens opgeteld en door 20 gedeeld. Subjectief is bijvoorbeeld het oordeel van contact met de buurt, gezelligheid en verantwoordelijk voelen voor leefbaarheid. Dat zegt vooral wat over je eigen mopper-quotiënt, niet over de buurt. Subjectief

…

Hondenpoep, kleurlingen en verkeersdoden optellenLees verder »

Klassieke muziek is meestal van allang overleden componisten. Daar is Radio 4 gauw over uitgepraat. Ze hebben het dus over de diep gevoelde toets van de  Griekse pianist Doeterniettoe. U weet wel, dat genie van 15 jaar. Alles in dat wereldje is briljant, absolute top, tragisch grote hoogtes. Een paar kenners horen de verschillen tussen de uitvoeringen. Ik niet. Het is Bach en dart vind ik prachtig. Maar de 6000^ste uitvoering klinkt niet anders dan de 6001^ste. Oh nee, Radio 4 vindt de 6001^ste altijd beter dan de rest. Raar is dat: altijd beter. En dan dat applaus, waarvoor je moet opstaan. Dat orkest doet verdorie zijn werk. Knap, zeker, maar ze moeten het niet overdrijven. Stel je voor dat ik – vroeger – een superbe stervensbegeleiding had afgesloten. De overleden patiënt ligt vredig op zijn sterfbed. Ik pak mijn koffer en dan

…

Over klassieke muziek, sterfbed en hysterieLees verder »

Economisch bezien zijn er twee soorten mensen: afdingers en vertrouwers. Ik ben een vertrouwer, een economisch weekdier zelfs. Ik vind elke marktkoopman, handelaar of winkelier zielig. Staan ze daar in de kou, of in een lege winkel. Dan ga ik wat kopen, want het is zo sneu. Ook belverkopers vind ik erg zielig, en krantenuitdelers op straat. Zo kwam ik aan een jaarabonnemenent op NRC-Next, en aan een donateurschap voor Iraniërs die in de gevangenis zitten. Die gevangenen vind ik niet zo zielig; veel te ver weg. Maar hun familieleden die op straat snikkende folders uitdelen wel. De afdingers vormen een ander mensensoort. Ik heb iemand gekend die zelfs bij een paar sokken van 5 €

…

AfdingenLees verder »

Een beetje tegen mijn gewoonte in – vandaag is leuker dan gisteren – toch even over vroeger, over de geboorte van Almere, 40 jaar geleden op 1 december 1976. Van alles was een eerste. Ik de eerste dokter met een praktijk van 40.000 hectare, heel Zuidelijk Flevoland. Met de eerste ambulance was dat de hele zorg. De eerste baby was de mooiste. Maar er waren meer eerste gebeurtenissen. De eerst overledene en de eerste plant. De eerste boom die de strakke lijn van de horizon doorbrak en de eerste keer dat de slagboom op de dijk aan gort gereden werd. De eerste vos en de eerste moord. De eerste echtelijke ruzie en het eerste feest. De eerste buitenechtelijke relatie en de eerste strenge winter dat we het dorp niet uit konden. De eerste democratie, onze zelf benoemde Raad van Overleg, en het eerste milieuprobleem. Allemaal uniek toen. Achteraf was het unieke wat anders.

…

Van alles was een eerste in 1976Lees verder »

Het is een spelletje, dat schrijven op lengte. Ik ken nog iemand die bij het verzoek ‘Doe maar 300 woorden’ exact 300 woorden aflevert. Het dient geen doel, alleen de eigen lol. Hier een oefening om dezelfde boodschap te schrijven in 70 woorden, 35 woorden, 70 letters en 35 letters. Van de laatst zelfs drie varianten. Gewoon, omdat ik het leuk vind. 

…

Schrijven is een kunstjeLees verder »