Longontsteking of bronchitis. Wat is beter: gelijk antibiotica of eerst aanzien of dat nodig is? Natuurlijk is er een enkeling die bij eerste contact al zo ziek is dat ze direct naar het ziekenhuis zijn gestuurd (0,4%). Het blijkt bij de rest dat je met direct antibiotica geven slechter af bent: 0,9% uiteindelijk opname of overlijden. Even aanzien, controleren en zo nodig later antibiotica of zelfs helemaal geen antibiotica is het beste: 0,4% uitkomst met narigheid. Geneeskunde is eerst kiezen tussen vlot handelen of niet. Daarna weloverwogen het beloop aanzien als het beeld niet duidelijk is, wat vaak zo is. Het gaat om beslissen tussen alsnog wat doen of niets te doen. En actief controleren natuurlijk, met “Donderdag bellen hoe het gaat, ook als het goed gaat”. Of gewoon huisbezoek bij de zieke. De dokter heeft de regie, ook bij afwachten. Afwachten is actief handelen. Dokters die dit niet goed uitleggen
krijgen het verwijt dat ze ten onrechte afwachtten waarna het toch nodig bleek wat te doen. Dit zeggen de mensen bij wie pas na een paar dagen antibiotica zijn voorgeschreven. De rest zegt niets, want de dokter had gelijk. En die paar mensen die alsnog naar het ziekenhuis zijn verwezen zeggen “Zie je wel, die dokter bagatelliseerde het eerst, maar mijn ongerustheid bleek volledig terecht. Hij heeft het gemist “. De overige 99,6% zegt niets. Want als het goed gaat mopper je niet. Legt de dokter het tevoren goed uit, waarom hij iets doet of niet doet, dan is het altijd een goede dokter. Een goede dokter is dus niet een dokter die achteraf bezien goed gehandeld heeft, maar een dokter die tevoren goed uitlegt. Geneeskunde is verhalen vertellen, tevoren betekenis geven. Kunde, het handelen zelf, is gewoon techniek wat iedereen kan leren. Goede verhalen vertellen is de kunst.