Dokteren

Katten van balkon gooien

De kat die een val van 11 verdiepingen overleeft is geen reden 1000 katten van het balkon te mikken. Want gemiddeld bezien is 11 verdiepingen slecht voor katten. Net zo is het niet verstandig 1000 patiënten bloot te stellen aan onvoldoende bewezen behandelingen, ook als dat af en toe een leven redt; ook als over tien jaar blijkt dat die nieuwe behandeling wel effectiever is. Je hoort verhalen over opgegeven patiënten die op het nippertje bij een andere dokter terecht kwamen en alsnog levensreddend behandeld werden, met een nieuwe techniek, alleen bij die ene dokter. Dat zijn de katten die 11 verdiepingen overleven. Vrije artsenkeuze is het thema, de verzekeraar de boosdoener. Alsof de verzekeraar goedkope contracten sluit met ziekenhuizen die expres inferieure zorg leveren omdat ze minder betaald worden. Dit is een onzinnige redenering. Het misverstand

Katten van balkon gooien Read More »

Lijkschouwer zonder lijken

Toen in december 1976 de eerste 100 gezinnen hun nieuwe huis in Almere Haven zouden krijgen moest er een paar voorzieningen zijn. Politie en ambulance waren er al. Want er was moest wel eens een stroper betrapt worden en er brak wel eens een been van een bouwvakker. De basis was op tijd geregeld: bakker, supermarkt en een TV-aansluitingsmonteur openden hun deuren op 1 december. Maar een dokter waren ze een beetje vergeten.

Lijkschouwer zonder lijken Read More »

Ik hou niet van problemen

Ik hou niet van problemen. Ik hou van oplossingen. Dat is lastig in mijn vak, want mensen komen met problemen. Die wil ik dus rap oplossen. Neem nu ruzies met de woningcorporatie, chef of partner. Er zijn mensen die het alle drie tegelijk doen. Dat is slopend voor ze en dus vragen ze me wat ik van hun vermoeidheid vind. Bloedarmoede misschien? Dit is inderdaad geen grote geneeskunde. Maar ja, ze gaan gewoon tegenover je zitten, op een 10 minuten-spreekuur. Ik probeer wel eens de analytische methode. Ik zet dan de mislukte oplossingen voor de levensproblemen op een rij. “En, hielp het toen je ging schreeuwen tegen je chef?” Nee, dat hielp niet. “Hielp het toen je huilend wegliep?” Nee, dat hielp ook niet. Daarom is hij zo moe. Daarom komt hij vragen wat ik er van vind. Zullen we dan eens naar andere oplossingen kijken? Ik schets een uitgekookt plan van aanpak, zoals een consultant dat doet. Als ik dan tevreden wil afsluiten

Ik hou niet van problemen Read More »

Euthanasie als film

De regie bij euthanasie ligt bij de patiënt, maar ook bij de dokter. Dat is lastig. Juridisch bezien is het niet zo lastig. Het is overzichtelijk geregeld. De patiënt bepaalt of en wanneer. De dokter heeft een soort veto-recht en voert uit volgens de regelen der kunst. De praktijk is ingewikkelder. Patiënt en dokter maken samen die film over de laatste weken van het leven. Dat gaat niet altijd vanzelf, althans niet in dezelfde tempi. Meestal wel overigens, in harmonie. Maar soms is het zoeken in het onduidelijk geschreven script. Soms neemt de dokter de leiding door ongevraagd te suggereren over einde-van-het-leven beslissingen na te denken. Dat kan uitmonden in de onuitgesproken afspraak het er niet meer over te hebben. Ook kan de patiënt er over beginnen, met de euthanasieverklaring in de hand. Het wordt pas goed ingewikkeld als familie en vrienden eromheen weer andere tempo’s hebben, andere belevingen. Welk lijden op welke manier bestreden moet worden, dat wordt bepaald door de dodelijke ziekte. De zieke en de dokter hebben dat maar te volgen. De kern is het regieprobleem van de film over deze dood.

Euthanasie als film Read More »

Preventie kan dodelijk zijn

Onlangs is een oude man in het verpleeghuis overleden aan brandwonden door te heet douchewater. Dat kan alleen als het kraanwater gloeiend heet is. Dat moet voor de Legionellapreventie. Anders wordt het verpleeghuis gesloten. Mijn vader is hetzelfde overkomen, maar dat bleef bij een verbrande hand. * Alles heeft zijn prijs. Ouderen betalen soms dubbel. Het lastige is dat de een het voordeel heeft – geen Legionella besmetting – terwijl het een ander zijn leven kost. Dat komt omdat spelregels in de individuele geneeskunde spelregels voor iedereen zijn, niet voor die ene patiënt. Voor alle patiënten samen is er een voordeel, namelijk meer levens gespaard dan je verliest. De kunst is steeds slim uitzonderingen op de praktijkrichtlijn te durven maken, maar het blijft een gok, zekerheden heb je niet. Er is nog iets.

Preventie kan dodelijk zijn Read More »

Mopperdokters en zeurkousen

Huisartsen mopperen even hartstochtelijk als andere Nederlanders, op de regering en op de leidinggevende. Een ander geliefd mopperonderwerp is dat teveel patiënten de huisartsenpost bezoeken, met getut en gedoe wat ook overdag kan. Uit een studie naar bezoek aan de huisartsenpost van Amersfoort blijkt dat van de bezoekers 70% met medisch noodzakelijke vragen komt, 20% met niet-noodzakelijke maar wel invoelbare zaken. Slechts 10% is regelrecht getut. Dat valt dus reuze mee. Ik vind het knap van de assistentes die de telefoon bedienen. Ze doen het ook goed, met nauwelijks missers en bovendien tevreden klanten. Wat is dat, “Niet nodig maar wel invoelbaar”? Dat zijn steken op de borst

Mopperdokters en zeurkousen Read More »

Sympathieke patiënten

Dokters hebben net als anderen hun sympathieën en antipathieën. Maar die houden we voor ons. Die sympathieën zijn persoonlijk. Ze hebben niets te maken met het gezondheidsprobleem. Zo heb ik een sympathie voor de drinkende, cocaïnesnuivende, liegende en schuldenmakende medemens. Ik vind het sneu volk waar ik graag mee praat. Ze grossieren in tegenvallers en pech. Ze zijn meester in het nemen van verkeerde beslissingen. Ze kunnen wel wat steun gebruiken. Andere dokters zullen meer sympathie hebben voor angstige, hulpeloze mensen met een onwaarschijnlijk aantal gezondheidsklachten.

Sympathieke patiënten Read More »

Ongezonde mannen

Wij zijn ongezonde 60-plussende mannen. Leefstijladviezen slaan we in de wind, want we maken zelf wel uit wat een goede leefstijl is. We zitten graag in de tuin met sigaar en glas. We praten over cigarillo’s of een maatje leuker, Ketel-1 of toch Jameson. Meer keuzes zijn er niet. Want dat is onze leefstijl. Die verkiezen we boven andermans adviezen. Natuurlijk sporten we, voor de gezelligheid vooral. Dokters? Aardige man, die huisarts; realist ook. Die zeurt allang niet meer over leefstijl. Lastiger is die verpleegkundige van de dokter. Prima mens trouwens, kun je mee lachen. Om de haverklap belt ze op, of we een gaatje in onze agenda hebben; voor bloeddruk, cholesterol, het gewicht en of we wel gezond leven.

Ongezonde mannen Read More »

Borstvergroting is politiek

Gelukkig zit in de spelregels voor vergoeding van borstvergroting geen psychologie. Want dan krijg je het niet voor elkaar spelregels te maken die rechtvaardig zijn. Dit soort psychisch leed is te zeer subjectief. Het gaat vooral om de beleving, de toegekende waarde door de patiënt zelf. De één kan zonder borst na een kankeroperatie goed verder. De ander wordt ernstig depressief van theezakjes na een borstvoeding periode. Omdat je die beleving niet op een faire manier kunt vergelijken met andermans leed is er geen spelregel te verzinnen voor vergoeding van zo’n operatie. Dit is niet anders op te lossen dan door als spelregel te hanteren “Alleen vergoeding bij kanker en ongeval”. De andere spelregel “Altijd vergoeding als de patiënt de eigen borsten vreselijk vindt” is te duur. Dit is een maatschappelijke keus. Dat is politiek. Om dit soort kwesties

Borstvergroting is politiek Read More »