Dokteren

Bezuinigen in de Geestelijke Gezondheidszorg, de GGZ, dat snap ik. De kosten stijgen te hard. Geen wonder trouwens, want iedereen heeft met elk probleem altijd recht heeft op elke zorg. Financiers en wetgevers zeggen dat de GGZ beter wordt van bezuinigen door te sturen op inhoud, zorgsoort en volume. Dat is mooicommuniceren van slecht nieuws. Er is nog nooit een goed zorgsysteem kwalitatief verbeterd door financiers en wetgevers, wel verslechterd. Minder geld, evenveel rechten op zorg en zeggen dat de GGZ veel beter kan, dat is de kluit belazeren. Waarom trouwens die drukte om meer kwaliteit? Was er een probleem dan? Ik denk het niet. Dat het een versplinterde rommelmarkt is geworden met een exploderend aantal aanbieders waaronder ondernemende kruimelaars en charlatans, dat komt niet door de beroepsgroep. Die was juist aan het fuseren en certificeren. Die versplintering is ontstaan doordat elke individuele hulpvraag met goud behangen is, ongeacht nut en kwaliteit van de GGZ-hulpverlening daarvoor. De GGZ is duur geworden door de keuze van de wetgever: vraagsturing, concurrentie tussen aanbieders en een open-eind-financiering. Het lijkt de economie van de drugshandel wel.

…

Laat de GGZ vlot ineenstortenLees verder »

De wachttijden voor medisch specialisten zijn jammer genoeg erg kort geworden. Niets krijgt meer de tijd vanzelf over te gaan. Desondanks durven veel specialisten, zeker die in ons lokale ziekenhuis, alsnog te zeggen dat “… “In dit geval, gezien de bevindingen, is afwachten beter”. Dat durven ze helemaal als je dat ook zo in de verwijsbrief zet. Dan zegt de specialist “Zoals uw huisdokter al schrijft, we kijken het even aan”. Ik kan dat rustig opschrijven, want mijn patiënten zijn mans genoeg om over hun opvattingen te onderhandelen als ze er iets anders van vinden. Het is lastiger, uitleggen dat je niets wilt doen. Iets doen is leuker en gaat veel sneller.

…

Wachttijden zijn gezondLees verder »

Bij scheiding waren vaders vroeger regelmatig de dupe als het om contact met de kinderen ging. Een kwaaiige ex die de ander terugpakte via de kinderen, dat kwam nogal eens voor. Daarom is de wet veranderd. Nu is co-ouderschap standaard na scheiding. Beide ouders hebben het gezag. Dit betekent dat een vader – of een moeder natuurlijk – hulpverlening voor het kind kan weigeren. Onbereikbaar zijn of zelfs het kind nooit erkend hebben, het doet allemaal niet ter zake. Toestemming van de andere ouder blijft noodzakelijk op straffe van vervolging van hulpverleners. Een biologische ouder kan na jaren afwezigheid een bezoekregeling afdwingen met dwangsommen, ook als de kinderen na zo’n bezoek dagen van slag zijn. De wet betekent

…

Gebruiksrecht van incestpapsLees verder »

Mannen dysfunctioneren in bed in grote aantallen. Erectie is een probleem bij 5-15% van de mannen. Te vroeg klaarkomen gebeurt bij 20-30% van de mannen. Wat mannen een normale klaarkomtijd vinden blijkt gemiddeld op 10 minuten neer te komen, 2-3 minuten vinden mannen te vroeg. Gemiddeld betekent hier dat de helft nog sneller klaar komt. Er zijn er dus die de minuut niet halen. Dan lijkt vrijen op zo’n Candy Crush spelletje met die vreselijke bommetjes: plof!, game over na 6 moves. Tel die cijfers op en bijna de helft van de partners – en de mannen zelf – zal niet aan zijn trekken komen. Er zijn overeenkomsten tussen te vroeg klaarkomen en erectiestoornissen.

…

Snel klaarkomen en Candy CrushLees verder »

Mijn nu overleden vader heeft eens zijn hand lelijk verbrand aan de warme kraan. Want ter preventie van Legionella-besmetting in het zorgcentrum was het kraanwater gloeiend heet gestookt (zie ‘Dement’). Ik nam toen aan dat behalve zijn denken ook zijn pijnzenuwen vertraging hadden. Dat blijkt niet zo te zijn. Mensen met dementie hebben juist een lagere pijntolerantie. Ze zouden dus eerder pijn moeten aangeven dan mensen zonder dementie. Het probleem is dat ze pijn sterk vertraagd rapporteren. Ze voelen dus eerder pijn, maar hebben het er niet over. Ik moest denken aan mijn broer. Broer Erik heeft het Down syndroom, ook een breinziekte. Hij heeft nooit pijn. Erik is een bikkel, vonden we altijd.

…

Demente doof voor pijn?Lees verder »

De Jeugdzorg reorganisatie is op wensdenken gebaseerd, op ongetoetste opvattingen.  Daarom wordt het een chaos. Dit is ernstig, want het gaat om een paar miljard euro en grote kinderbelangen, kindersterfte bijvoorbeeld *. Twee van die ongetoetste opvattingen luiden “Preventie voorkomt behandeling, dat is beter en goedkoper”. En: “Eerste-, tweede- en derdelijns-verwijssysteem werkt niet, het beetje-welzijn-beetje-zorg model werkt goed”. Beide zijn wilde ideeën zonder bewijsvoering. Preventie spoort meer problemen op, roept meer vragen op, leidt tot meer dure diagnostiek en verhoogt het aantal ingrepen in gezinnen. Het is niet logisch dat preventie tot minder zorg leidt, integendeel. In ieder geval is het nooit aangetoond, Preventie leidt misschien tot meer kwaliteit, maar dat gaat veel kosten, heel veel. Dan een blinde vlek van de beleidsmakers. 

…

Jeugdzorg, drijfzand en chaosLees verder »

Experts falen vaak (Daniel Kahneman, Ons feilbare denken, 2013). Beleggingsexperts halen resultaten die niets verschillen van het toeval. Radiologen herbeoordelen dezelfde rontgenfoto in 20% van de gevallen anders. Studieadviseurs zitten er meestal naast. Wijnkenners voorspellen de wijnprijs slechter dan de regel “Hoe natter de lente + hoe warmer en droger de zomer = hoe beter en duurder de wijn later. Hoe komt het dan dat u beter af bent met een huisarts …

…

Goede dokters zijn nederigLees verder »

De poep bacteriën in uw darmen bepalen wie u bent, hoe gezond u bent. Het gaat om 10¹⁴ bacteriën, 100 biljoen dus, bestaande uit honderden bacteriestammen. Ze bepalen een deel van uw kwalen, misschien wel uw gedrag. In de kinderjaren veel antibiotica gebruiken verzwakt dit systeem. Witlof, knoflook, prei, asperges en schorseneren stimuleren deze samenleving van bacteriën. Angstige muizen die de daminhoud van ondernemende muizen krijgen worden ondernemend en andersom. Misschien knapt diabetes en overgewicht op als die diabeten een poep transplantatie krijgen van een mager kerngezond iemand. Die studie loopt nu. Ontlasting van kerngezonde magere mensen wordt met een sonde in de dunne darm van dikke diabeten gebracht. Het idee is

…

Poep transfer, probiotica en knoflookLees verder »

In vergaderingen vraag ik vaak naar de betekenis van afkortingen die ik niet ken of niet kan onthouden. Dan blijkt dat de helft van de vergaderaars het ook niet weet.  In de medische wereld zijn al afkortingen ontdekt met meerdere totaal verschillende betekenissen. Laatst: PA: Physician Assistent,  Praktijk Assistent, Patholoog Anatoom, drie verschillende beroepen. Specialistenbrieven worden toenemend onleesbaar door afkortingen. Er zijn er al waar elke diagnose, elke medische handeling met een afkorting wordt opgeschreven. Geheel koeterwaals (KW) voor een huisarts die van 50 disciplines verslagen archiveert. Afkortingen zijn jargon binnen een afdeling. Afkortingen voor buitenstaanders gebruiken is nogal onfatsoenlijk. Het betekent namelijk dat het je geen lor interesseert of de lezer je begrijpt. Medische verslaglegging wordt betekenisloze bezwering om aanklachten tegen “onvoldoende dossiervorming” te voorkomen. Is er een oplossing? Misschien helpt hilariteit, verbazing, misverstanden uitvergroten. Humor? Niet erg waarschijnlijk. Ik denk dat ik het opgeef. Specialistenbrieven worden een soort Twitter-berichten: alleen zenden. We doen het maar weer ouderwets; gewoon vragen aan de patiënt: “En, wat zei de specialist?” Dat schrijf je op. Simpel.

“Ouderen zo lang mogelijk thuis houden!” roepen bestuurders en politici. Ik vind dat bedillerig. Zorgbehoeftige ouderen moeten plotseling van opvatting veranderen en ons wordt verweten dat we tot nu toe alle bewerkelijke ouderen uit huis sleuren en in een verzorgingshuis stoppen, om er vanaf te zijn. Hoe durven ze dat van ons te denken. Het probleem is namelijk eenzaamheid, onvoorspelbare zorgbehoefte en afhankelijkheid. Soms is het dan nogal wreed zo iemand thuis te verplegen. Een vereenzaamde fragiele oudere kan geweldig opfleuren van verhuizen naar een zorgcentrum. Te gaar om te bewegen, afwachten of iemand langs komt. Initiatief voor wat dan ook is even versleten als haar knieën. Vrienden en. familie overleefd, vele begrafenissen afgelopen. Depressief is het niet. Leven is rustig wachten op de dood geworden. Ouderen zo lang mogelijk thuis willen houden wordt onderbouwd met vraagsturing. Dan klopt het beleidsmatig altijd, want vraag wat ze wil en ze wil niks, zeker niet verhuizen. Ze is namelijk aan het wachten op een natuurlijke laatste bladzijde. Zelfs doorbladeren naar de laatste bladzijde is teveel moeite, is ook niet wat ze wil. Vraaggestuurd ouderenbeleid is dom gekakel, vind ik. Fatsoenlijker dan vraagsturing is probleemgestuurd werken.

…

Ouderen bedillenLees verder »