Politiek

Koning Midas van Phrygië had een sater gered. Daarvoor kreeg hij een beloning van de manager van de saters, wijngod Dionysos. Alles wat hij aanraakte veranderde in goud. Dat leek een aantrekkelijk cadeau. Net zo dachten sommige politici dat marktwerking met concurrentie en keuzevrijheid in de thuiszorg fantastisch zou werken. Meer winst en betere zorg zou het resultaat zijn. Veel winst klopte. De tarieven daalden en een fatsoenlijk dienstverband werd onzekere armoe voor ZZP-ers. Maar de kwaliteit van de zorg werd vaak slechter. Zelf kiezen en zo concurreren hielp niet, want mensen hadden geen idee wat kwaliteit was. Huisartsen wel. Regelmatig was de zorg slechter, bij kleine beunhaasjes met een verpleegkundig diploma. Alleen maar uurtjes harken, en je zwartbetaalde neef bij dat sterfbed zetten. Niemand controleerde dat. Want de financier, de gemeente nu, kan onmogelijk de kwaliteit controleren van honderden zorgaanbieders. Koning Midas kwam er ook achter dat zijn kwaliteit van leven beroerd werd. Want zijn voedsel en zijn kind veranderden ook in goud. Hoe dan wel? Neem het goede van beide, van keuzevrijheid en van kwaliteits­eisen. Het goede

…

Koning Midas en de wijkzusterLees verder »

Het wettelijk beschermen van huurders leidt tot onrechtvaardige wachtlijsten voor sociale huur. Dat komt door Scheefwonen. Woningen zijn er genoeg. De verdeling deugt niet. Scheefwoners die passend zouden willen wonen benadelen zichzelf, bij de huidige rechtsregels. Dus blijven ze zitten. Gereguleerde woningruil is een oplossing. Met dwang? Ja, via de fiscus bijvoorbeeld.
Even de cijfers. Sociale huurwoningen worden gesubsidieerd bij de bouw met een lage grondprijs. Vervolgens is er huursubsidie voor lage inkomens; € 4 miljard per jaar kost die huursubsidie. Zeker, dit is minder dan de 10 miljard voor de aftrek van hypotheekrente. maar moraal is geen rekensom. Goedkoop Scheefwonen is meer gaan verdienen dan modaal (20% in Flevoland). Die zouden moeten verhuizen naar de vrije sector, maar doen dat niet. Bij Duur Scheefwonen is het inkomen te laag voor de hoge huur en dus is veel huursubsidie nodig (15 %). Die zouden moeten verhuizen naar een goedkopere woning. Ook die blijven zitten. In het rapport hierover ontbreekt Groot Scheefwonen. Dit zijn alleenstaanden in een vijfkamer woning,

…

Ontneem scheefwoners huurbeschermingLees verder »

U zult moeten kiezen tussen recht hebben op zorg en goed dijkonderhoud om droge voeten te houden. U kunt niet beide hebben. Reken maar uit. In vijftien jaar zijn de zorgkosten verdubbeld. Dat kan niet doorgaan. Wanhopig beperken zorgverzekeraars en gemeenten de budgetten, maar dat werkt niet. Dat is logisch, want als iedereen recht heeft op elke zorg, dan is het geld gauw op. Recht hebben op zorg én een maximum zorgbudget gaan niet samen. Vraag en aanbod stijgen namelijk altijd sneller dan je zorgwetten kunt schrijven. Bovendien is de taakverdeling een beetje gek. Nu bepalen juristen de financiën, politici de uitvoering van de zorg en zorgverleners zijn druk met juridische procedures. Dat klopt toch niet? Laten we het individuele recht op zorg maar schrappen. We maken daarvan

…

Geen recht op zorg, wel droge voetenLees verder »

Asielzoekers zijn profiteurs – PVV – of asielzoekers zijn oorlogsslachtoffers – de rest van de Almeerse gemeenteraad. Voorlopig zijn dit de twee kampen. De hitte van dit morele gevecht schroeit elk ander standpunt dicht. Toch denk ik dat beide kampen een punt hebben, maar geen oplossing. Ik denk ook dat het om een andere moraal gaat. Ik probeer het maar, dat andere standpunt. We zullen toch verder moeten.  De helft van de vluchtelingen zijn Syriërs, die maar ten dele uit het oorlogsgebied komen. 20 % zijn jongemannen uit Eritrea, dat straatarme land waar dienstplicht slavenarbeid betekent. * Die vluchtelingen zouden naar Bulgarije, Algerije of Chili kunnen gaan, maar doen dat niet. Deels zijn het dus gelukszoekers, deels oorlogsslachtoffers. De PVV en de SP hebben beide een beetje gelijk. De PVV doet dat hetzerig.

…

Asielzoekers: gelukszoekers en oorlogsslachtoffersLees verder »

De Balkenende norm is het maximum salaris voor (semi)overheid als de gemeente, zorginstellingen en onderwijs: 178.000 € bruto, alles erin. Soms is het besturen van een grote organisatie moeilijk, vergt het lange dagen, is de verantwoordelijkheid groot, met een groter sneuvelrisico. Maar onwaarschijnlijk moeilijk of zwaar is besturen niet. Het is een vak. Dat kun je leren. Amateurs zonder enige opleiding met weinig talent en weinig ervaring kunnen gewoon wethouder of minister worden. Dit lost zich op met een paar extra ambtenaren erbij. Een bestuurder hoeft niet perse erg intelligent en vakkundig te zijn. Sociale handigheid en leerbaarheid is wel nodig. Bescheidenheid is prettig. Zelfs een kreuk is geen bezwaar.

…

Salaris van de directieLees verder »

Ontevredenheid

Politici zijn altijd ontevreden. Een tevreden politieke kaste levert een vreselijk model op. Ze verschillen van mening, de kern van politiek, ook over hoe hun werk beter kan. ‘Beter’ betekent hier ‘Zelf meer bereiken, ten koste van andermans standpunt’.  Er is een stroming die het beter wil doen, anderen willen het anders doen. Meestal willen die laatsten meer invloed van inwoners op bestuursbesluiten. 

…

Laat één gelijk nooit winnen; over lokale politiekLees verder »

‘De terugkeer van het algemeen belang’, geschreven door Roel Kuiper *, verhaalt over de drama’s die de privatiseringsgolf (vanaf 1982) ons bezorgd heeft. Ondertussen is de publieke infrastructuur een sloopwijk geworden (PTT, NS, woningcorporaties). Kuiper leidde de onderzoekscommissie van de Eerste Kamer hierover (2012). De Tweede Kamer onderzoekt nu het gedrocht dat ontstaan is door de verzelfstandiging van de woningcorporaties. In 2002 publiceerde ik een dergelijk betoog over Quango’s (QuasiAutonome NonGovernementele Organisatie). De overeenkomst met het boek van Roel Kuiper is opvallend. http://nicovanduijn.nl/portal/index.php/dokteren-2/173-quangos . De aanleiding in 2000 was Omniworld, een nieuwe prof-voetbalclub die op kosten van de gemeente een voetbalstadion wilde bouwen. Daartoe richtten we de lokale politieke partij Leefbaar Almere op, wonnen de verkiezingen en konden op het nippertje deze Quango ontmantelen. De Floriade in 2022 wordt ook een Quango

…

Quango’s, privatiseringsverdriet en de Floriade 2022Lees verder »

Ziekte door eigen schuld of door toeval maakt voor de geneeskunde niet uit. We helpen de roekeloze skiër, we helpen de alcoholist. Geen inkomen, geen eten door eigen aandeel of pech, het maakt voor de Bijstand en de Voedselbank niet uit. Roekeloos geld uitgeven, domme keuzes maken, we zorgen toch dat iemand medische zorg krijgt en niet verhongert. Er zijn uitzonderingen te bedenken, maar het principe is helder. Gelukkig maar, want ik zou niet weten hoe we eigen aandeel, aanleg en pech zouden moeten vaststellen. We zijn er blij mee, met deze sociale vangnetten. En dakloosheid dan? Ik denk dat de urgentiecommissie voor toewijzing van huurwoningen ook kijkt naar de ernst en de hulpeloosheid, niet naar eigen schuld. Een jong ouderstel met kind trekt in bij opa en oma die nog drie grote kinderen in huis hebben. Voor een flink deel hebben ze het er zelf naar gemaakt, met schulden, ruzies maken, opleiding afbreken en hulp weigeren. Acht mensen in een kleine woning is acuut ernstig en dus krijgen ze urgent een woning toegewezen. Een ander verhaal. Na scheiding ..

…

Dakloos, eigen kracht en eigen schuldLees verder »

(vervolg op ‘Erik heeft Downsyndroom’)

 Waarom vinden we stiekem dat er teveel geld uitgegeven wordt aan mensen met een gebrek? Dat komt omdat de AWBZ-wet geen ‘eigen schuld’ kent, want die wet gaat van het schuldloze gebrek uit. Onder ons praten we wel zo, in het openbaar niet. Voor iemand met een gebrek die het er zelf naar gemaakt heeft hebben mensen in mijn kroeg geen gemeenschapsgeld over. Voor wie zijn gebrek is overkomen hebben ze wel geld over. Voor mijn broer Erik met Down betalen ze graag belasting, voor de verslaafde niet. Maar het is ingewikkelder dan eigen schuld of niet. Het gaat om drie manieren van beoordelen.

…

Bezuinigen op AWBZLees verder »

Onze jongste broer heeft Down. Binnenkort wordt hij zijn huis uitgezet wegens de kwaliteit – ga ik uit leggen – en wegens bezuinigingen. Eerst over Erik: het is een stevige vent geworden, opgegroeid met 4 broers en een lieve zus. Wij lieten hem wel eens barsten, want zo snel was hij niet. Maar zijn zus liet hem nooit barsten. Daarom is hij gehard en liefdevol opgegroeid. Gespaard werd hij niet, gerespecteerd wel. Erik mocht alles proberen wat wij uitspookten. Bomen klimmen is nooit wat geworden, maar met onder water zwemmen won hij. Daarom was hij later met waterpolo niet stuk te krijgen. Hij zwom gewoon door, onder water.

Vanaf zijn 25ste woont hij in een groepshuis, met een vaste vriendin, vrienden, werk, zwemclub, muziekclub, OV-kaart en pinpas. Het is even organiseren met brengen en ophalen, maar hij kan treinreizen. “Wist je waar je er uit moest?” Vroeg ik bij het ophalen op het station? “Ja, Almere! ” Hij had de hele rit, een uurlang, naar het beeldscherm in de trein zitten kijken tot het woord Almere verscheen. Dat was hem verteld en dan doet hij dat. Simpel. Nu over kwaliteit.

…

Erik heeft Downsyndroom en wordt uit huis gezetLees verder »