Dokteren

Elk pondje gaat door het mondje, zeggen ze. Ik vind dat te simpel. Waarom kan de één eten wat hij wil zonder dik te worden? Waarom wordt de ander dik van twee komkommers? Drie keer per week de sportschool of de hond uit laten in de voortuin,  voor sommigen maakt dat op de weegschaal niets uit. En waarom stopt het afvallen na een paar weken, met hetzelfde dieet? Het gaat dus om verschillen in stofwisseling. Ik bedoel de stofwisselingsverschillen die  dokters niet kunnen meten, maar die iedereen kent. Mensen verschillen in hoeveel eten ze nodig hebben, hoelang ze lopen op een boterham.

…

AfvallenLees verder »

Per week 84 uur werken tijdens de opleiding tot arts (Canada) levert iets betere dokters op dan bij 48 uur (Nederland). Het verschil is klein. Beter is te zeggen dat 84 uur per week sneller volleerde dokters oplevert. Want uiteindelijk wordt je toch wel een bekwame dokter als je maar voldoende ervaring opbouwt. Wat is ietsje meer bekwaam?

…

Lange werkweekLees verder »

 Bij scheiding wijst de rechter co-ouderschap over de kinderen toe. Wil je alleen het gezag over de kinderen, dan moet je procederen tegen je ex. Vroeger was dat andersom. Rechters dachten met co-ouderschap narigheid voor kinderen te voorkomen. Een begrijpelijke overweging. Jammer genoeg verplaatst de ruzie over de kinderen zich naar thuis. Dit stopt niet, omdat de gezamenlijke opvoeding niet stopt. Bij de oude regeling waarbij één de ouderlijke macht had doofde de strijd uit. Men werd milder door afstand en tijd. Co-ouderschap onderhoudt de strijd. Uitwassen zijn co-ouders die sam-sam doen, fifty-fifty. Jij het ene kind en ik het andere, net als de inboedel. Jij het bestek, ik de tuinstoelen. Nog erger

…

Co-ouderschapLees verder »

De regering verplicht ziektekostenverzekeringen te onderhandelen over elke cent. De commerciële jongens en meisjes van de verzekeraar onderhandelen daartoe met medicijnfabrikanten. Als resultaat kunnen medicijnen dan bijvoorbeeld 9,5 cent kosten in plaats van 10 cent, per 100 stuks. Innig tevreden over zoveel winst voor de samenleving mailt de verzekeraar alle apothekers dat ze voortaan medicijnen moeten betrekken van Farmacash, de bekende Oezbekistaanse groothandel. Daar ligt nog een oude voorraad Griekse medicijnen met de opdruk µαρκττερρενρ. De bijhorende Russische doordrukstrips zijn alleen met een klopboor open te breken. Target gehaald, bonus voor de onderhandelaars. Nu onze patiënten.

…

Andere medicijnenLees verder »

 ‘U heeft hoge bloeddruk, maar medicijnen hoeft niet, medisch gezien dan”. Wat is hier medisch aan? Wie bepaalt wie behandeld moet worden en wie niet? Wie bepaalt wat erg is, U of uw dokter? Misschien heeft u meer te vertellen dan u denkt. Hoge bloeddruk betekent een risico voor hartinfarcten en beroertes. Het lijkt op te hard autorijden zonder autogordel. Vaak gaat het goed, regelmatig gebeuren er ongelukken. De geleerden onder de dokters kunnen uitrekenen hoeveel mensen er dood aan gaan. Dat kun je rustig aan ze overlaten. Ook berekenen ze hoeveel mensen een duizeling van de hogebloeddrukmedicijnen krijgen, van het keukentrapje vallen en hun nek breken. Niets is zonder risico. Maar wat is een groot risico?
…

Tegen medisch adviesLees verder »

U kunt voor elke puist terecht bij de locale kinderarts, zo blijkt uit twee pagina’s advertentie in de Almere Vandaag. Er is een echte Puistenpolikliniek. Wat fantastisch is dit. Tot nu toe konden die arme kinderen nergens terecht met hun puist. Moeder wist er niets van, oudere zus is dom, oma snapt er niets van, de drogist kost geld, de huisarts is afwezig, de dermatoloog is verdwenen. Maar de schoonheidsspecialiste van de kinderkliniek weet er wel raad mee, medisch gesteund door de kinderarts die ook even naar dat puistje kijkt. Die kinderarts heeft al vele poli’s voor Ernstige Ziektes geopend. Gewone kinderdingen Enge Ziektes noemen helpt bedrijfsmatig enorm, zei de business consultant van de Kinderkliniek.

…

PuistenpoliLees verder »

Dokters houden niet erg van onduidelijke behandelingen. Haptonomie zit in die hoek. “Is het effect wel bewezen?”, zeggen dokters dan. Ik ben wat minder streng. Ik doe zelf ook veel onbewezen geneeskunde met mijn adviezen en schouderklopjes. Haptonomie doet dat ook. Het lijkt me een stelsel van ontspanningstechnieken. Dat kan weinig kwaad, denk ik. Maar hoe het werkt? Ik heb geen idee. Er valt weinig aan uit te leggen, zo is me verteld. Ik moest dat ervaren. Daartoe moest ik op een bijscholingscursus over de haptonomische benadering van plassen en poepen op een skippy-bal gaan zitten en een mij onbekend bilspier loslaten of juist aanspannen. Ik had geen idee waar de juf het over had.

…

HaptonomieLees verder »

(zie reactie en commentaar, onderaan)

Er zijn kinderartsen die aan ouders ‘osteopathie in overweging geven, als de baby onrustig is’. Osteopathie is al eng. Als echte kinderartsen hier reclame voor gaan maken, dan wordt het helemaal eng. Even uitleggen wat osteopathie is. Osteopaten voelen iets wat anderen niet voelen: scheve schedeltjes, kromme babynekjes, verkleefde hersenvliezen en vastzittende levertjes. Osteopaten kennen als enigen de verbanden tussen al die scheefheid, ziektes en ongemak. Normale baby’s moeten ook oppassen, want die worden preventief behandeld, vanaf de geboorte. Osteopaten duwen alles op zijn plaats, heel zachtjes natuurlijk. Dit gebeurt zo subtiel dat ze vermoedelijk niets doen. Of ze kraken die babynekjes wel echt en dan gaat er een enkele keer een baby dood (TV-programma Zembla, zie Google).

…

Osteopathie en babynekjesLees verder »

Een man huist 20 jaar in een rolstoel. Hij komt overal, op eigen kracht, met zijn indrukwekkend gespierde armen. Nu hij 70 jaar is komt hij wat kracht tekort voor hellinkjes. Zou een goedkope elektrische hulpmotor in zijn rolstoel kunnen? Nee, het wordt een dure scootmobiel, want daarvoor heeft hij een indicatie . Zijn sportiviteit is hij kwijt, gemeenschapsgeld is verspild. Omdat hij er recht op heeft.

Een gehandicapte man krijgt een PersoonsGebonden Budget van €25.000, om zelf zorg in te kopen. Hij had voor de lol PGB aangekruist op een formulier. Dat leek hem wel hip,

…

Recht op scootmobielLees verder »

Het neemt weer toe, de formulieren in de thuiszorg. Verantwoording afleggen, transparant vooral, daar gaat het om, zeker bij al die projecten. Het barst van de projecten. De wijkverpleging heeft het er maar druk mee. Recent zijn twee vragenlijsten toegevoegd aan het anderhalf kilo zware zorgdossier en het invullen van de indicatie in de computer. Samen 300 vragen extra af te vinken, over patiënt en Arbo-omstandigheden. Vraag 38: ‘Is Meneer Karelsen een man of een vrouw?’.  Vraag 123: ‘Kan het bovenlicht in de douche van de patiënt geopend worden door een wijkverpleegkundige van 1.70 m, gemeten zonder schoenen? Zo nee, leg patiënt voorzichtig op de grond en bel de Arbodienst, de vakbond en de brandweer’.

…

Handen aan het toetsenbordLees verder »