Een man huist 20 jaar in een rolstoel. Hij komt overal, op eigen kracht, met zijn indrukwekkend gespierde armen. Nu hij 70 jaar is komt hij wat kracht tekort voor hellinkjes. Zou een goedkope elektrische hulpmotor in zijn rolstoel kunnen? Nee, het wordt een dure scootmobiel, want daarvoor heeft hij een indicatie . Zijn sportiviteit is hij kwijt, gemeenschapsgeld is verspild. Omdat hij er recht op heeft.
Een gehandicapte man krijgt een PersoonsGebonden Budget van €25.000, om zelf zorg in te kopen. Hij had voor de lol PGB aangekruist op een formulier. Dat leek hem wel hip,
hoewel hij tevreden was met de zorg in natura van de instellingen. Hij kreeg die €25.000 niet op. Hij raakte in paniek, van zoveel geld op zijn rekening. Terugstorten lukte niet, want hij had er recht op.
Een oud stel, eentje stervend, de ander negentig, wilde graag verhuizen naar Alphen, naar de kinderen. Bovendien, haar scootmobiel op de galerij werd steeds vernield. De verhuisvergoeding van €1500 was erg weinig. Zou €4000 misschien kunnen? Nee, dat kon niet. Ze kregen wel een aangepaste keuken en badkamer, à €20.000. Nodig was het niet, maar ze hadden er recht op. Een paar maanden later was hij dood en zij verhuisd naar Alphen, zonder verhuisvergoeding. Want ze had al een aangepaste keuken gekregen.
Ik denk dat de overheid bang is voor gehandicapten die voorzieningen opeisen, bij de rechter. Een soort fobie. Om die enkeling juridisch de pas af te snijden wordt er bij de rest gesmeten met geld en verkeerde voorzieningen verstrekt. Ik vind dat raar. Ik kom nauwelijks procederende gehandicapten tegen. Vrijwel allemaal willen ze redelijkheid, spaarzaamheid en een rechtvaardige verdeling van het geld dat er voor is. Val daarom gewone gehandicapten niet lastig met procedures. En laat de overheid af en toe procederen en verliezen van die enkele fanatiek gehandicapte rechtenhaler. Vergeet juridische regels. Doe wat redelijk en betaalbaar is. Daar hebben gehandicapten recht op.