Per week 84 uur werken tijdens de opleiding tot arts (Canada) levert iets betere dokters op dan bij 48 uur (Nederland). Het verschil is klein. Beter is te zeggen dat 84 uur per week sneller volleerde dokters oplevert. Want uiteindelijk wordt je toch wel een bekwame dokter als je maar voldoende ervaring opbouwt. Wat is ietsje meer bekwaam?
De Canadezen zijn na hun opleiding iets beter in het aanpakken van complexe problemen, de echte puzzels. Die komen niet vaak voor. Daarom hebben Canadezen met hun langere werkweek meer ervaring met puzzels. Nederlandse dokters leren dat wat later. Uit 1975 ken ik dat leven als arts-assistent; 12-urige werkdagen plus een nacht of weekenddienst, zonder uitslapen daarna, 72-84 uur per week. Nooit bijscholing, nooit onderwijs van de baas, alleen praktische oplossingen. Als je 12 uur per dag door het ziekenhuis holt, dan wordt je in korte tijd een handige dokter. Zelfvertrouwen, improviseren en tempo maken, dat is wat je leert. Maar je leert niet te leren. Je leert je te redden. In Nederland vermeldt de CAO voor jonge dokters 48 uur maximaal. Dat is beschaafd, al heb ik persoonlijk geen medelijden met wie 60 uur per week werkt. Maar daarboven is het overleven. Kun je in 48 uur per week een vak leren? In 30 uur misschien ook? Ik denk dat dit kan, als je goed onderwijs krijgt en ’s avonds veel studeert. Goed onderwijs is namelijk meer dan iets domweg vaak doen. Tegelijk moet je zuinig op jezelf zijn. Een stukgewerkt mens is geen goede dokter. Van lange werkweken wordt je snel een handige dokter. Maar die handigheid is niet slijtvast. Die handigheid is na 10 jaar ouderwetse routine geworden. Van 48 uur per week met goed onderwijs wordt je een leerbare dokter. En dat blijft.