Puistenpoli

U kunt voor elke puist terecht bij de locale kinderarts, zo blijkt uit twee pagina’s advertentie in de Almere Vandaag. Er is een echte Puistenpolikliniek. Wat fantastisch is dit. Tot nu toe konden die arme kinderen nergens terecht met hun puist. Moeder wist er niets van, oudere zus is dom, oma snapt er niets van, de drogist kost geld, de huisarts is afwezig, de dermatoloog is verdwenen. Maar de schoonheidsspecialiste van de kinderkliniek weet er wel raad mee, medisch gesteund door de kinderarts die ook even naar dat puistje kijkt. Die kinderarts heeft al vele poli’s voor Ernstige Ziektes geopend. Gewone kinderdingen Enge Ziektes noemen helpt bedrijfsmatig enorm, zei de business consultant van de Kinderkliniek.

Daartoe is de snotneuzenpolikliniek uitgevonden, een poli voor huilbaby’s, late lopers, vroege brullers, stille baby’s, buikkrampjes en kinderen met een psychische allergie voor spruitjes. Want er moeten nieuwe markten veroverd worden op al die moeders en oma’s die denken iets van kinderen te weten. Geen sprake van, moeders en oma’s zijn dom. Huisartsen ook trouwens.

Economisch is het bijzonder gunstig als de kinderarts elk kind ziet voor kan niet schelen wat. Even een blik werpen en daarna een half uur aandacht van een goedkope doktersassistente. Dan kun je er 10 zien in een half uur. Even rekenen. Tien in een half uur maal 200 euro. Of was het 100 of 300? Wat kan het schelen.  Nou ja, ik overdrijf, ik steek de draak ermee. Het zal wel netjes afgesproken zijn met de ziektekostenverzekeraar. Maar het is vast niet de 9 euro die een huisarts mag rekenen.

Binnenkort wordt de markt echt opengebroken. Dan herdefinieert de kinderarts het begrip ‘Kind’ als 0 tot 100 jaar, wegens het kind in ons allen.

Naschrift: het blijkt dat de puistenpoli niets meer is dan een schoonheidsspecialiste die een kamertje gehuurd heeft op de polikliniek kindergeneeskunde, net als de osteopaat en de huiswerkbegeleider. Geen kinderartsenwerk dus, geen kosten voor de zorgverzekering, zoals ik schreef. Het zijn huurders. Het lijkt dus op drogisten artikelen in de etalage van de apotheek. Vervagende grenzen van medische zorg. Wat blijft is het medisch gezag waarmee een schoonheidsspecialiste en alternatieve geneeswijzen omkleed worden. Medish goedgekeurd, zo is de suggestie. Ik blijf dat ongemakkelijk vinden.