Dokters zijn elke dag druk met het verklaren van klachten. Dat veel klachten vanzelf over gaan, dat weten mensen heus wel. Of ze gaan niet over, maar horen ze er een beetje bij. “Och, dat heeft iedereen wel eens, zo’n pijn”, wordt dan gezegd. Of “Je loopt het eruit, die pijn. Het slijt”. Maar dan nog willen mensen graag een verklaring, een oorzaak voor de klachten. Want als je weet dat het ergens van komt, dan kun je het accepteren en er misschien kan er wel wat aan gedaan worden. Lastiger is het voor ons als mensen een verborgen agenda hebben.

…

Onverklaarde klachtenLees verder »

Dit is de laatste column in deze krant de Almare die ophoudt te bestaan. Over afscheid dus,  groot afscheid en klein afscheid. Afscheid na een gesprek, onderhandeling of aanraking. Elke dag neem ik 35 keer per dag afscheid van mensen. Tweejarigen geef je geen hand. Daar zwaai je naar met “Dag, lieverd!”. Vierjarigen geven jou de verkeerde hand als ze rechts hun knuffel vasthouden. “Doe maar de andere hand”, zeg ik pedagogisch. Dat moet je weer niet bij een zesjarige doen, want dat vat moeder op als een verwijt, aan haar opvoedkunde. Bij 12-jarigen negeer ik de ouder. Dan krijgt de jongeman de volle aandacht. Want een 12-jarige is een groot mens; wankel, maar groot. De 14-jarigen moet je intensief spreken en afscheid nemen met “Sterkte de komende jaren” Want die zie je pas weer terug als ze misschien een kind hebben, of al schulden.

…

AfscheidLees verder »

Krakers willen niet zo genoemd worden. Het klinkt zo grof, vinden ze. Manueel therapeuten heten ze. Dit zijn gespecialiseerde fysiotherapeuten. Dit beroep moeten we onderscheiden van chiropractor, osteopaten, orthomanuelen en craniosacralen. Manueel therapeuten manipuleren wervels. Mobiliseren noemen ze het ook wel, om het allemaal niet zo agressief te laten klinken. Ik verwijs graag naar manueel therapeuten omdat ze soms juist niet manipuleren. Daar hou ik van: eigenwijze professionals die hun eigen plan trekken; die verder kijken dan de wervel scheef staat. Die hun handen thuis houden als een mens slappe spieren heeft, vele andere pijnen, ingewikkelde psychologie of complete uitputting. Zij hebben ook de zelfkraak methode uitgevonden (MacKensey). Ze hoeven namelijk niet zo nodig. Na een paar keer stoppen ze als het niet helpt. Of ze stoppen na een paar keer omdat de klachten over zijn. Dat lijkt me logisch.

…

KrakerLees verder »

Meer zorgpremie betalen als je ongezond leeft. Dit vindt een flink deel van de Nederlandse dokters, zo bleek bij een enquête. Mensen die teveel eten, drinken, dik zijn, roken en stil zitten, die moeten gestraft worden, volgens die dokters. Gezonden willen ongezonden straffen. Vermoedelijk vinden die strenge gezonden het slecht als mensen ongezond leven. Dat snap ik nog. Maar eigenlijk vinden ze dat ongezonden slechte mensen zijn die zich misdragen. Dat vind ik een verkeerde opvatting. Oorzaken van ziektes zoeken we uit om de ziektes te behandelen, niet om zieke mensen te veroordelen. We leven niet in de middeleeuwen.

…

Boete op ongezond levenLees verder »

Elk pondje gaat door het mondje, zeggen ze. Ik vind dat te simpel. Waarom kan de één eten wat hij wil zonder dik te worden? Waarom wordt de ander dik van twee komkommers? Drie keer per week de sportschool of de hond uit laten in de voortuin,  voor sommigen maakt dat op de weegschaal niets uit. En waarom stopt het afvallen na een paar weken, met hetzelfde dieet? Het gaat dus om verschillen in stofwisseling. Ik bedoel de stofwisselingsverschillen die  dokters niet kunnen meten, maar die iedereen kent. Mensen verschillen in hoeveel eten ze nodig hebben, hoelang ze lopen op een boterham.

…

AfvallenLees verder »

Per week 84 uur werken tijdens de opleiding tot arts (Canada) levert iets betere dokters op dan bij 48 uur (Nederland). Het verschil is klein. Beter is te zeggen dat 84 uur per week sneller volleerde dokters oplevert. Want uiteindelijk wordt je toch wel een bekwame dokter als je maar voldoende ervaring opbouwt. Wat is ietsje meer bekwaam?

…

Lange werkweekLees verder »