De poep bacteriën in uw darmen bepalen wie u bent, hoe gezond u bent. Het gaat om 10¹⁴ bacteriën, 100 biljoen dus, bestaande uit honderden bacteriestammen. Ze bepalen een deel van uw kwalen, misschien wel uw gedrag. In de kinderjaren veel antibiotica gebruiken verzwakt dit systeem. Witlof, knoflook, prei, asperges en schorseneren stimuleren deze samenleving van bacteriën. Angstige muizen die de daminhoud van ondernemende muizen krijgen worden ondernemend en andersom. Misschien knapt diabetes en overgewicht op als die diabeten een poep transplantatie krijgen van een mager kerngezond iemand. Die studie loopt nu. Ontlasting van kerngezonde magere mensen wordt met een sonde in de dunne darm van dikke diabeten gebracht. Het idee is

…

Poep transfer, probiotica en knoflookLees verder »

In vergaderingen vraag ik vaak naar de betekenis van afkortingen die ik niet ken of niet kan onthouden. Dan blijkt dat de helft van de vergaderaars het ook niet weet.  In de medische wereld zijn al afkortingen ontdekt met meerdere totaal verschillende betekenissen. Laatst: PA: Physician Assistent,  Praktijk Assistent, Patholoog Anatoom, drie verschillende beroepen. Specialistenbrieven worden toenemend onleesbaar door afkortingen. Er zijn er al waar elke diagnose, elke medische handeling met een afkorting wordt opgeschreven. Geheel koeterwaals (KW) voor een huisarts die van 50 disciplines verslagen archiveert. Afkortingen zijn jargon binnen een afdeling. Afkortingen voor buitenstaanders gebruiken is nogal onfatsoenlijk. Het betekent namelijk dat het je geen lor interesseert of de lezer je begrijpt. Medische verslaglegging wordt betekenisloze bezwering om aanklachten tegen “onvoldoende dossiervorming” te voorkomen. Is er een oplossing? Misschien helpt hilariteit, verbazing, misverstanden uitvergroten. Humor? Niet erg waarschijnlijk. Ik denk dat ik het opgeef. Specialistenbrieven worden een soort Twitter-berichten: alleen zenden. We doen het maar weer ouderwets; gewoon vragen aan de patiënt: “En, wat zei de specialist?” Dat schrijf je op. Simpel.

“Ouderen zo lang mogelijk thuis houden!” roepen bestuurders en politici. Ik vind dat bedillerig. Zorgbehoeftige ouderen moeten plotseling van opvatting veranderen en ons wordt verweten dat we tot nu toe alle bewerkelijke ouderen uit huis sleuren en in een verzorgingshuis stoppen, om er vanaf te zijn. Hoe durven ze dat van ons te denken. Het probleem is namelijk eenzaamheid, onvoorspelbare zorgbehoefte en afhankelijkheid. Soms is het dan nogal wreed zo iemand thuis te verplegen. Een vereenzaamde fragiele oudere kan geweldig opfleuren van verhuizen naar een zorgcentrum. Te gaar om te bewegen, afwachten of iemand langs komt. Initiatief voor wat dan ook is even versleten als haar knieën. Vrienden en. familie overleefd, vele begrafenissen afgelopen. Depressief is het niet. Leven is rustig wachten op de dood geworden. Ouderen zo lang mogelijk thuis willen houden wordt onderbouwd met vraagsturing. Dan klopt het beleidsmatig altijd, want vraag wat ze wil en ze wil niks, zeker niet verhuizen. Ze is namelijk aan het wachten op een natuurlijke laatste bladzijde. Zelfs doorbladeren naar de laatste bladzijde is teveel moeite, is ook niet wat ze wil. Vraaggestuurd ouderenbeleid is dom gekakel, vind ik. Fatsoenlijker dan vraagsturing is probleemgestuurd werken.

…

Ouderen bedillenLees verder »

Gedragsstoornissen zijn geld waard, wist u dat? Ik bedoel die paar agressieve en onhandelbare mensen die elke zorginstelling heeft. Hoe gestoorder ze zijn, hoe hoger de dagvergoeding uit de AWBZ zorgkostenverzekering. Een paar spugende, schreeuwende, messengooiende bewoners en je exploitatie is rond. Ik heb het over tehuizen voor uit huis geplaatste kinderen, tehuizen voor beroertes, Korsakow en dementie, die voor jonge en oude verstandelijk gehandicapten, die voor blinden, doven, autisten, verlamden en voor dubbel gehandicapten. De bedoeling is die bakken geld te besteden aan veel en duur personeel. De bedoeling is de  andere bewoners te beschermen tegen al dat geweld. Soms gebeurt dat niet. Dan

…

Verdienen aan gedragsstoornisLees verder »

Elke week is er wel een deskundige die roept dat bepaald medisch handelen absoluut beter moet. Dokters moeten meer of minder medicijnen voorschrijven, protocol 31 B beter volgen, minder amandelen knippen. Dat gaat maar door, over talloze onderwerpen. Tevreden lezen die deskundigen in de krant hun uitspraken nog eens na. “Dat heb ik toch maar stevig gezegd. En zo helder!” Het gaat om beleidsmedewerkers, ziektekostenverzekeraars, kwaliteits­medewerkers, politici, bestuurders  en vooral de ene dokter over de andere dokter. Deskundigen met budget ontwerpen daarbij communicatiecampagnes en websites, met stappen­plannen en handreikingen. Bestuurders denken dat alles te sturen is met budgetten. Zelden wordt onderzocht of preken, folders, websites en budgetten het gedrag van dokters werkelijk veranderen. Ik denk dat het de verkeerde

…

Dokters moeten het beter doenLees verder »

Bij alternatieve geneeswijzen en bij reguliere denken ze hetzelfde, maar de richting van hun denken verschilt. Alternatieven zoeken bevestiging van hun opvatting, regulieren eisen ontkenning van hun opvatting. Alternatieven zijn blije mensen als ze weer bevestiging vinden bij een genezen patiënt. Regulieren zijn wantrouwende conservatieve zeurkousen. Maar eerst iets over opvattingen. Opvattingen kunnen veranderen door ervaring en feiten. Daarna is de opvatting iets sterker of iets zwakker. Het is net als bij diagnostiek. Bij buikpijn is het aan het begin van het consult 1 op de 100 een blindedarmontsteking. Na buik- en bloedonderzoek wordt die kans 1 op 2 of juist minder waarschijnlijk, 1 op 1000. Dat maakt uit of je verwijst naar de chirurg of afwacht. Zo werkt dat bij buikpijn van een patiënt. Zo werkt dat ook

…

Regulieren, alternatieven en geloofwaardigheidLees verder »