Sommigen hebben chronische pijn zonder goede verklaring. Of pijn met verklaring, maar zonder oplossing. De meesten vinden een evenwicht. Dat is niet leuk, maar het moet maar. Bij sommigen zie je dat de chronische en onbegrepen pijn het hele leven verwoest. Dit kan leiden tot wanhopig zoeken naar een oplossing, begrijpen en begrip.
…
“Ik ben zo moe” , zo zegt men, “en dat vind ik raar. Want ik slik extra vitamine en eet fruit” . Blijkbaar is iedereen gaan geloven in de reclames over voeding: voeding geeft energie. Fantastische supervoeding geeft nog meer energie. Die redenering draaien mensen vervolgens om. “ Als je moe bent, dan helpt nog gezondere voeding, met dure vitamines pilletjes erbij”. Omkeren van redeneringen zijn denkkronkels, een dure kronkel waar u arm van wordt en fabrikanten van voedingssupplementen en vitamines rijk.
…
Mensen met overal veel chronische pijn zonder voldoende verklaring zeggen vaak dat ze een hoge pijndrempel hebben. Technisch gezien is dat niet zo. Het is omgekeerd. Ze hebben bijvoorbeeld pijn van een tennisarm, de peesontsteking bij de elleboog, bij geringe bewegingen, of zelfs in rust. Hun pijndrempel is dus verlaagd vergeleken met mensen die hun tennisarm alleen maar voelen als ze een nieuwe pot augurken opendraaien.
…
Vanaf 60 of 70 jaar gaan de meeste mensen wat krukken. Je hoort ze er niet over, meestal niet tenminste. Behalve die mevrouw van 86 die er gloeiend de pest in had dat haar knieën, rug, heupen, polsen, vingers en haar rechter voet zo’n zeer deden. Lekker doorstappen van de sluis naar de super was er niet meer bij. Dat holletje de dijk op, dat ging nog wel, maar niet met tegenwind. Zij werd er opstandig van. Maar de meeste oudere mensen accepteren dat het minder wordt.
…
Vrouwen krijgen wel eens een blaasontsteking. Mannen krijgen wel eens een prostaatontsteking. Het is ongeveer hetzelfde. Het zijn beide urineweginfecties. Het komt op alle leeftijden voor. Beide infecties zijn op te lossen met antibiotica. Maar vrouwen gaan anders met hun blaasproblemen om dan mannen met hun prostaat. Vrouwen kunnen er erg laconiek onder zijn. Het doet pijn met plassen en je moet 20 keer. Soms plas je bloed. Nou en. Ze hebben erger meegemaakt.
…
Hoe mensen over hun pijn vertellen verschilt enorm. Daarom is het handig pijn te meten. Dat is objectiever, preciezer. Het is handig als je wilt weten of het nu beter of slechter gaat. Daarom laten we dat wel eens opschrijven. Maar welke kant van pijn meet je dan? Denk aan de ernst van de pijn, de hinder door de pijn, of aan de consequenties. Hoe wordt je hier nu wijs uit?
…
Een injectie krijgen kan pijn doen. Maar hoe kondig je dat aan? Beetje over het weer praten, hand op het huidgebied om af te leiden, dan mompelen ‘Zo, daar komt ie’. Bij het woordje ‘zo’ zit de naald er al in. Als we kinderen moeten verdoven en hechten, dan doen we het net zo, vriendelijk babbelend doch rap doorwerkend. Dit gaat goed,
…
Als je kind nekpijn heeft, dan denkt iedere ouder aan besmettelijke nekkramp. Dokters denken hier anders over, maar ook dokters zijn bang voor meningitis, want zo heet het officieel. Die nekkramp is een vreselijke ziekte van kinderen. Ze kunnen in een paar uur dodelijk ziek worden, zo ziek dat ze het ziekenhuis niet of nauwelijks halen.
…
Hij had pijn in zijn been. Volgens zijn collega’s was het een hernia, volgens zijn dokter een ischias. Hem maakte het niet uit, als het maar beter werd, maar dat gebeurde niet. ’s Morgens bij het opstaan had hij weinig last. Maar in de loop van de dag nam de beenpijn toe, zeker als de dag wat langer duurde. Hij kon minder werken dan hij wilde.
…
Weerpijn voel je ergens anders dan waar de pijn veroorzaakt wordt. U kent dat van hartpijn. Hartpijn voel je op de borst, maar soms in de maag, schouder, armen of kaken. Het hart ligt in de borst en niet in de armen, dat weet u. Maar het pijncentrum in uw hoofd weet dat niet. Pijncentra zijn domme schakelborden ergens tussen stropdas en oren. Er klopt dus weinig van de plek van de pijn.
…