Nico van Duijn

Tegen medisch advies

 

 ‘U heeft hoge bloeddruk, maar medicijnen hoeft niet, medisch gezien dan”. Wat is hier medisch aan? Wie bepaalt wie behandeld moet worden en wie niet? Wie bepaalt wat erg is, U of uw dokter? Misschien heeft u meer te vertellen dan u denkt. Hoge bloeddruk betekent een risico voor hartinfarcten en beroertes. Het lijkt op te hard autorijden zonder autogordel. Vaak gaat het goed, regelmatig gebeuren er ongelukken. De geleerden onder de dokters kunnen uitrekenen hoeveel mensen er dood aan gaan. Dat kun je rustig aan ze overlaten. Ook berekenen ze hoeveel mensen een duizeling van de hogebloeddrukmedicijnen krijgen, van het keukentrapje vallen en hun nek breken. Niets is zonder risico. Maar wat is een groot risico?

Tegen medisch advies Read More »

Puistenpoli

U kunt voor elke puist terecht bij de locale kinderarts, zo blijkt uit twee pagina’s advertentie in de Almere Vandaag. Er is een echte Puistenpolikliniek. Wat fantastisch is dit. Tot nu toe konden die arme kinderen nergens terecht met hun puist. Moeder wist er niets van, oudere zus is dom, oma snapt er niets van, de drogist kost geld, de huisarts is afwezig, de dermatoloog is verdwenen. Maar de schoonheidsspecialiste van de kinderkliniek weet er wel raad mee, medisch gesteund door de kinderarts die ook even naar dat puistje kijkt. Die kinderarts heeft al vele poli’s voor Ernstige Ziektes geopend. Gewone kinderdingen Enge Ziektes noemen helpt bedrijfsmatig enorm, zei de business consultant van de Kinderkliniek.

Puistenpoli Read More »

Haptonomie

Dokters houden niet erg van onduidelijke behandelingen. Haptonomie zit in die hoek. “Is het effect wel bewezen?”, zeggen dokters dan. Ik ben wat minder streng. Ik doe zelf ook veel onbewezen geneeskunde met mijn adviezen en schouderklopjes. Haptonomie doet dat ook. Het lijkt me een stelsel van ontspanningstechnieken. Dat kan weinig kwaad, denk ik. Maar hoe het werkt? Ik heb geen idee. Er valt weinig aan uit te leggen, zo is me verteld. Ik moest dat ervaren. Daartoe moest ik op een bijscholingscursus over de haptonomische benadering van plassen en poepen op een skippy-bal gaan zitten en een mij onbekend bilspier loslaten of juist aanspannen. Ik had geen idee waar de juf het over had.

Haptonomie Read More »

Osteopathie en babynekjes

(zie reactie en commentaar, onderaan)

 

Er zijn kinderartsen die aan ouders ‘osteopathie in overweging geven, als de baby onrustig is’. Osteopathie is al eng. Als echte kinderartsen hier reclame voor gaan maken, dan wordt het helemaal eng. Even uitleggen wat osteopathie is. Osteopaten voelen iets wat anderen niet voelen: scheve schedeltjes, kromme babynekjes, verkleefde hersenvliezen en vastzittende levertjes. Osteopaten kennen als enigen de verbanden tussen al die scheefheid, ziektes en ongemak. Normale baby’s moeten ook oppassen, want die worden preventief behandeld, vanaf de geboorte. Osteopaten duwen alles op zijn plaats, heel zachtjes natuurlijk. Dit gebeurt zo subtiel dat ze vermoedelijk niets doen. Of ze kraken die babynekjes wel echt en dan gaat er een enkele keer een baby dood (TV-programma Zembla, zie Google).

Osteopathie en babynekjes Read More »

Recht op scootmobiel

Een man huist 20 jaar in een rolstoel. Hij komt overal, op eigen kracht, met zijn indrukwekkend gespierde armen. Nu hij 70 jaar is komt hij wat kracht tekort voor hellinkjes. Zou een goedkope elektrische hulpmotor in zijn rolstoel kunnen? Nee, het wordt een dure scootmobiel, want daarvoor heeft hij een indicatie . Zijn sportiviteit is hij kwijt, gemeenschapsgeld is verspild. Omdat hij er recht op heeft.

Een gehandicapte man krijgt een PersoonsGebonden Budget van €25.000, om zelf zorg in te kopen. Hij had voor de lol PGB aangekruist op een formulier. Dat leek hem wel hip,

Recht op scootmobiel Read More »

Handen aan het toetsenbord

Het neemt weer toe, de formulieren in de thuiszorg. Verantwoording afleggen, transparant vooral, daar gaat het om, zeker bij al die projecten. Het barst van de projecten. De wijkverpleging heeft het er maar druk mee. Recent zijn twee vragenlijsten toegevoegd aan het anderhalf kilo zware zorgdossier en het invullen van de indicatie in de computer. Samen 300 vragen extra af te vinken, over patiënt en Arbo-omstandigheden. Vraag 38: ‘Is Meneer Karelsen een man of een vrouw?’.  Vraag 123: ‘Kan het bovenlicht in de douche van de patiënt geopend worden door een wijkverpleegkundige van 1.70 m, gemeten zonder schoenen? Zo nee, leg patiënt voorzichtig op de grond en bel de Arbodienst, de vakbond en de brandweer’.

Handen aan het toetsenbord Read More »

Wekkerhoofdpijn

Wekkerhoofdpijn of slaaphoofdpijn is een zeldzame hoofdpijnsoort, uit de groep van de aanvals­gewijze neuralgieën. De term neuralgieën suggereert dat er veel over bekend is. Dat is niet zo. Het is deftige onwetendheid. Mensen met slaaphoofdpijn zijn 60-plussers, wat vaker vrouwen dan mannen, die op een vaste tijd in de nacht wakker worden van een stevige kloppende pijn overal in het hoofd.

Wekkerhoofdpijn Read More »

Wekker in het hoofd

Een enkele keer verslaap ik me. Raar is dat ik dan 1 minuut voordat het spreekuur begint wakker schrik. Gelukkig woon ik dicht bij de praktijk. Tien minuten later zit ik achter mijn bureau, gepoetst en geschoren. Ik heb de wekker dan niet gehoord, denk ik. Maar misschien is dat niet waar. Misschien ben ik vergeten te bedenken dat ik naar de wekker moet luisteren. Vroeger kon ik bij het inslapen denken ‘Wordt wakker als het kind huilt’. Dat sprong ik vlot uit bed als dat kind huilde. Maar een knetterend onweer diezelfde nacht kon me niet wakker krijgen. Vaak word ik 1 minuut voordat de wekker afgaat vanzelf wakker.

Wekker in het hoofd Read More »

Commando opvoeding

Onlangs was ik in Oost-Berlijn, in de wijk Prenzlauer Berg. Het krioelt daar van de kinderen en ouders. Het is een oude, wat rommelige wijk, maar wel behoorlijk opgeknapt. Daar zat ik genoeglijk een boek te lezen op een van de vele terrassen. Er zijn brede stoepen, veel parkjes en kleine speeltuintjes op lege kavels tussen de oude panden. Gewoon zand in die zelfgemaakte speeltuintjes met klauterhout, een koffietentje en koeken voor een euro. Overal zie je vrolijke peuters met jonge ouders. In Almere heb je ook van die wijken, de kinderwagen wijken. Dat ziet er iets minder gezellig uit, zo’n strak Almeerse parkje, met rubberen tegels en een verwijderde schommel omdat 1 omwonende klaagde over het gepiep, van die schommel. Maar goed, de kinderen zijn hetzelfde. Er is wel een verschil, in ouders. In Almere komt een apart opvoedingstype voor: de Commando Opvoeding.

Commando opvoeding Read More »

Pijn krijgt straf

Bewegingsangst is niet meer durven bewegen uit angst voor pijn. Dat is een goede reflex als je enkel gebroken is. Als het gips er af is, dan is het een verkeerde reflex. Dan moet je een beetje door de pijn heen lopen. Niet teveel, niet te weinig. Niet te vroeg, niet te laat. Dat is nu zo lastig, de vage grens tussen vermijden van die bewegingen en het opzoeken van de pijn door te bewegen. Net zo met schouderblessures. Ooit viel ik van de trap, zijdelings, met mijn arm omhoog. Het voelde alsof mijn hele arm eraf scheurde. De fysiotherapeut en moeder Natuur kregen die schouder redelijk op orde in een paar weken. Maar niet helemaal. Ik geef toe, ik mis de zelfdiscipline om die stomme oefeningen te doen.

Pijn krijgt straf Read More »