Wees blij dat er loodgieters en installatiemonteurs zijn. Ze liggen als een slangenmens in uw keukenkastje een lekkage te verhelpen. Omdat uw WC verstopte is liggen zij op hun rug in een natte kruipruimte bij 10 graden boven nul. Er zijn installatiemonteurs van 58 jaar die dit elke dag weer met plezier doen, maar wel met stijve gewrichten.’s Avonds doet alles pijn.’s Ochtends krijgen ze van strammigheid nauwelijks hun broek aan. Zijn ze zo dom geweest voor zichzelf te beginnen, omdat dat beter verdiende, dan moeten ze tot hun 65ste door, als ze het halen.
Zijn ze in loondienst, dan bekijken ze de VUT-regeling in de CAO, of ze eerder kunnen stoppen. Kunnen ze nog wel werken? Zijn ze arbeidsongeschikt met hun zere gewrichten? Arbeidsongeschikt zijn ze niet, volgens de wet dan. Maar een 58-jarige monteur heeft er meestal wel 40 jaar opzitten. Dat lijkt me genoeg.
Moreel lastiger wordt het als iemand zich in zijn sterke jaren doelbewust kapot gewerkt om zijn inkomen op te krikken en dan op zijn 44ste helemaal op is. Dat voelt hij al jaren aankomen, maar hij gaat toch door. Hij haalt de 65 jaar niet en kwam vroeger in een uitkering terecht. Een ander gaat op zijn 40ste ander werk zoeken, accepteert minder leuk werk en moet tot zijn 65ste doorwerken; omdat hij zo verstandig was. Met de nieuwe arbeidsongeschiktheidwetten is dit probleem zogenaamd opgelost door voor artrotische klachten vrijwel niemand meer een WAO-uitkering te geven. Wetstechnisch is het opgelost. De 44-jarige monteur die zich doelbewust invalide heeft gewerkt krijgt geen bonus meer.
Maar de verstandige 58-jarige installatiemonteur moet na 40 jaar in de kou kruipen nog een paar jaar door. De oude WAO was niet rechtvaardig. Onverstand werd beloond. De nieuwe regeling is ook niet rechtvaardig. Ze laat monteurs in de kou liggen.