U wilt gelijke kansen voor iedereen, want ieder talent, iedere inzet moet gelijke mogelijkheden hebben om toe te treden tot de elite. Gelijke kansen om ongelijk te worden. Deze paradox ontstond eind 18e eeuw, bij De Verlichting. Toen werd het gelijkheidsideaal omarmd. Pas toen ontstond er een eliteprobleem. Een elite was niet meer vanzelfsprekend. De Franse Revolutie daarna was direct een bloedige strijd tussen elites, namelijk de adel, de clerus en de revolutionaire populisten van toen. Waarom liep dat uit de hand? Ik denk omdat de elite samenviel met machthebbers. Dat leidt tot rampen. Laten we elitevorming daarom beperken tot de elite met gezag. Binnen mijn vorige vak, de huisartsgeneeskunde, is er een gezagselite, zo’n honderd op de 10.000 huisartsen. Ze werken bij de beroepsorganisatie, universiteiten en redacties. Deze intellectuele leiders hebben hun positie verworven, niet gekregen. Ik behoorde een tijdje tot die elite, met verve, en met trots, om de vakuitoefening te verbeteren. Elk vak heeft zijn elite, de politiek ook. ‘Leiders’ heten ze daar. Die leiders overtuigen medepolitici in achterkamertjes van hun standpunten. Daarna moeten ze dit in het openbaar

…

Elites zijn goedLees verder »

Kiezers zijn niet de baas. Kiezers kiezen welke volksvertegenwoordigers de bazen voor de komende vier jaar kiezen. Kiezers kiezen dus een vierjarige elite die het voor het zeggen heeft. Die elite kiest haar eigen boven-elite, de bestuurders. Dat kan moeilijk anders met 200.000 inwoners. Maar het schept wel verwarring, verkeerde verwachtingen eigenlijk over wie het voor het zeggen moet hebben in onze democratie. Op die verwachting, op die illusie, is een politieke stroming gebaseerd. De politieke maatjes SP en PVV zijn hierin consequent. Elite is fout. Kiezers hebben altijd gelijk, vinden zij. Dat ze respectievelijk maar 10% en 25% van geheel verschillende kiezers vertegenwoordigen is voor hen een detail. Bovendien hebben ze de wonderlijke gave de opvatting van hun kiezers te kennen als ze twee marktkooplui en de buurman gesproken hebben. Deze anti-elitaire opvatting botst met het volksvertegenwoordigen met vierjarig mandaat, zonder last of ruggespraak. Ik behoor dus tot een elite en ben daar trots op. Kiezers krijgen van mij hun vet als ik het niet met ze eens ben. “Je zeurt, want …” mail ik dan aan iemand die klaagde over overlast van een sloopbezigheid. Dat nam hij me overigens niet kwalijk. Ieder zijn mening, vonden we beide. Of ik mail “Dank je voor je verhaal. Ik duik er in”. Ik beslis zelf wat ik doe, niet mijn kiezers. Ik ben gekozen voor mijn gelijk, niet voor andermans gelijk. In mijn kroegje zeg ik ‘Wees blij dat

…

Kiezers zijn niet de baasLees verder »

Tientallen procenten bezuinigen op de Jeugdzorg lukt niet zonder oorlog. Het probleem is zo’n 30 jaar oud, in de hele zorg trouwens. Wat niet werkt is jaarbudgetten zonder harde voorwaarden. Dat bleek wel toen de psychiatrische praktijk Max Ernst zich zo nogal onmaatschappelijk gedroeg door in mei 2015 zijn deuren te sluiten. Collega Bosman deed datzelfde in september 2016. Want hun jaarbudget was op. Dat lieten ze merken in de krant, doelbewust. Wat ook niet werkt is sturen op de inhoud, de ene diagnose of verrichting wel vergoeden en de andere niet (volwassen GGZ, ziekenhuiszorg, tandartsen, GZ-psychologen). Wat wel werkt is nogal radicaal namelijk

…

Ernstige capaciteitsproblemen JeugdzorgLees verder »

Zo’n vreemde begrotingsbespreking heb ik in 14 jaar niet meegemaakt,  nu de spaarpotten van de gemeente leeg raken. De hele raad is aan het schrappen in de begroting, veel meer dan de wethouder van Financiën. Normaal gesproken is dat andersom. Normaal gesproken krijgt het college van burgemeester en wethouders de schuld van alle schulden en willen raadsleden geld uitgeven. Nu niet. Elke fractie van coalitie tot oppositie ziet wel ergens luxe uitgaven. Weg er mee, stop het in de spaarpotten, zo luiden vele moties en amendementen. Al die voorstellen worden door het college afgeraden. Hoe durven ze, bij een bankschuld van 700 miljoen! Blijkbaar willen de wethouders onderling geen ruzie. Ze gunnen elkaar

…

Ruzie in collegeLees verder »

Ik hou niet van verkiezingen. Verkiezingen is een beetje vreemd circus. Het gaat over beeldvorming en beloftes. Het zou over ideeën moeten gaan, en over wat je bereikt hebt. Doorwrochte betogen met ingezonden brieven in de krant, dat zou het moeten wezen. Maar het blijft bij krantenkopteksten en Facebook leut. Laten we het maar afschaffen, die verkiezingen en de gemeenteraad. Wat dan? Als we niets doen draait de machinekamer van de gemeente gewoon door. De ambtenaren regelen het dan zoals ze dat altijd al doen. Dat gaat veel makkelijker zonder gemeenteraad. Het kan ook met loting, zoals ze dat in Athene deden 350 jaar voor Christus. Iedereen was een keer aan de beurt als raadslid. Zij wezen met loting aan wie burgemeester werd, of wethouder van oorlog, van financiën, van armenzorg. We kunnen ook software bouwen die beslissingen neemt. Een keer per jaar houden we een opiniepeiling naar de lijst voorkeuren van mensen, het éne belangrijker dan het andere. De computer verwerkt dat, waarmee de software afgewogen keuzes maakt, volautomatisch. Genoeg manieren dus om het zonder gemeenteraad te redden. Laat ambtenaren het maar regelen, of kies raadsleden met loting, of laat de computer verstandige keuzes maken. Oh ja, er is nog een mooi model. Mark Rutte

…

Zonder verkiezingenLees verder »