Toen in december 1976 de eerste 100 gezinnen hun nieuwe huis in Almere Haven zouden krijgen moest er een paar voorzieningen zijn. Politie en ambulance waren er al. Want er was moest wel eens een stroper betrapt worden en er brak wel eens een been van een bouwvakker. De basis was op tijd geregeld: bakker, supermarkt en een TV-aansluitingsmonteur openden hun deuren op 1 december. Maar een dokter waren ze een beetje vergeten.

…

Lijkschouwer zonder lijkenLees verder »

Ik hou niet van problemen. Ik hou van oplossingen. Dat is lastig in mijn vak, want mensen komen met problemen. Die wil ik dus rap oplossen. Neem nu ruzies met de woningcorporatie, chef of partner. Er zijn mensen die het alle drie tegelijk doen. Dat is slopend voor ze en dus vragen ze me wat ik van hun vermoeidheid vind. Bloedarmoede misschien? Dit is inderdaad geen grote geneeskunde. Maar ja, ze gaan gewoon tegenover je zitten, op een 10 minuten-spreekuur. Ik probeer wel eens de analytische methode. Ik zet dan de mislukte oplossingen voor de levensproblemen op een rij. “En, hielp het toen je ging schreeuwen tegen je chef?” Nee, dat hielp niet. “Hielp het toen je huilend wegliep?” Nee, dat hielp ook niet. Daarom is hij zo moe. Daarom komt hij vragen wat ik er van vind. Zullen we dan eens naar andere oplossingen kijken? Ik schets een uitgekookt plan van aanpak, zoals een consultant dat doet. Als ik dan tevreden wil afsluiten

…

Ik hou niet van problemenLees verder »

De regie bij euthanasie ligt bij de patiënt, maar ook bij de dokter. Dat is lastig. Juridisch bezien is het niet zo lastig. Het is overzichtelijk geregeld. De patiënt bepaalt of en wanneer. De dokter heeft een soort veto-recht en voert uit volgens de regelen der kunst. De praktijk is ingewikkelder. Patiënt en dokter maken samen die film over de laatste weken van het leven. Dat gaat niet altijd vanzelf, althans niet in dezelfde tempi. Meestal wel overigens, in harmonie. Maar soms is het zoeken in het onduidelijk geschreven script. Soms neemt de dokter de leiding door ongevraagd te suggereren over einde-van-het-leven beslissingen na te denken. Dat kan uitmonden in de onuitgesproken afspraak het er niet meer over te hebben. Ook kan de patiënt er over beginnen, met de euthanasieverklaring in de hand. Het wordt pas goed ingewikkeld als familie en vrienden eromheen weer andere tempo’s hebben, andere belevingen. Welk lijden op welke manier bestreden moet worden, dat wordt bepaald door de dodelijke ziekte. De zieke en de dokter hebben dat maar te volgen. De kern is het regieprobleem van de film over deze dood.

…

Euthanasie als filmLees verder »

Deze week verscheen een studie over sterftereductie door fruit en groente. http://www.bmj.com/content/349/bmj.g4490 Deze verzamelstudie laat zien dat de kans op een dodelijk hartinfarct of beroerte met 5% per appel daalt. Levenslang twintig appels per dag eten zou dan tot onsterfelijkheid leiden, maar dat valt tegen.

…

Van fruit word je dementLees verder »

Onlangs is een oude man in het verpleeghuis overleden aan brandwonden door te heet douchewater. Dat kan alleen als het kraanwater gloeiend heet is. Dat moet voor de Legionellapreventie. Anders wordt het verpleeghuis gesloten. Mijn vader is hetzelfde overkomen, maar dat bleef bij een verbrande hand. * Alles heeft zijn prijs. Ouderen betalen soms dubbel. Het lastige is dat de een het voordeel heeft – geen Legionella besmetting – terwijl het een ander zijn leven kost. Dat komt omdat spelregels in de individuele geneeskunde spelregels voor iedereen zijn, niet voor die ene patiënt. Voor alle patiënten samen is er een voordeel, namelijk meer levens gespaard dan je verliest. De kunst is steeds slim uitzonderingen op de praktijkrichtlijn te durven maken, maar het blijft een gok, zekerheden heb je niet. Er is nog iets.

…

Preventie kan dodelijk zijnLees verder »