Vrijwel alle administraties werken nu via het internet. Je moet nu inloggen op de bankplek van het internet. Daar staan je afschriften. En inloggen voor een project, een verplichte registratie en alle lidmaatschappen. Het is een heel gedoe, want onthouden van inlogprocedures lukt allang niet meer.
Op een geheime plek bewaar ik alle inlogcodes. Voor chello, nuon, water, bank, drie tijdschriften, twee beroepsorganisaties, vier verenigingen, drie raadsfuncties, huisartsregistratie, bedrijf, watersportpas, schouwburg. Op mijn werk heb ik er nog tien.
Dit betekent dat iedereen toenemend in zijn vrije tijd het secretariaat is geworden van ontelbare instellingen. Ook op mijn werk doe ik nu zelf de administratie, al die brieven, laboratoriumuitslagen en fotouitslagen. Invoeren gaat automatisch. Maar het administratief afhandelen, dat doe ik nu zelf. Een uur extra per dag. Alles bij elkaar gaat meer tijd op aan wat vroeger door administratieve mensen gedaan werd, zonder dat het efficiënter wordt. Het is meer werk geworden.
Wat is de winst? Minder fouten? Ik denk dat een secretariaat preciezer is dan ik. Minder tijd? Nee hoor, op papier gaat het vlugger. Lagere prijzen omdat de klanten de administratie doen? Niets van gemerkt. Minder dubbel werk? Niets van aan, want elk jaar moet ik overal invullen dat ik een man ben. Waarom dan? Ik denk omdat internet er is. Daarom moeten we inloggen om andermans werk te doen. Omdat het kan, niet omdat het zin heeft.
Het wordt tijd dat de softwarebouwers ons gaan bedienen en niet de business van hun opdrachtgever. Ze bedienen angstige juristen, fraude rechercheurs en privacy geleerden, maar ons niet. Ons bedienen kan met een unieke identificatie methode die per persoon hetzelfde is, overal, en eenvoudig. Mijn 85-jarige schoonmoeder moet het ook kunnen. Hoe weet ik niet. Dat is hun klus.