Antibiotica helpen zelden bij keelontsteking, bronchitis of kaakholte-ontsteking. Dit is de boodschap van praktijkrichtlijnen. Praktijkrichtlijnen zijn strenge regels, gebaseerd op studies die het effect van antibiotica meten. Bij luchtweginfecties, de gewone huis-tuin-en-keuken infecties, blijkt dan dat het niet zoveel uit maakt of u afwacht of een bacteriedodend middel gebruikt.
…
Je bent 15 en je krijgt een vriendje. Daarmee komen allerlei genoeglijke en spannende ondernemingen in het zicht. Niet direct natuurlijk, maar toch, het zou er van kunnen komen. De anticonceptie pil is dan wel handig. Sex is leuk, maar ongewenst zwanger worden is een beetje dom. Anoniem naar de Sense-polikliniek van de GGD zou kunnen. Gewoon aan je dokter vragen kan ook.
…
We zeuren elke dag over bewegen, dat bewegen goed is. Tenminste, als er reden is om te zeuren. Zomaar zeuren over gezond gedrag, dat is meer iets voor voorlichters, de nieuwe dominee’s.
Dichtgeslibde bloedvaten in de benen, dat is wel een goede reden voor bewegen. Stevig wandelen is dan het advies, tegen de pijn aan. Overgewicht met klachten is er ook één. Bij te dik zijn zonder hinder zult u mij niet horen.
…
Ze was boos op de huisarts in opleiding, want ze was na 20 minuten al de spreekkamer uitgestuurd om een nieuwe afspraak te maken voor de rest van haar vragenlijstje. Er stond nogal wat op dat lijstje van haar, en nog ingewikkelde vragen ook. Nu stond ze verontwaardigd te wezen voor de balie. “Het is een schande”, riep ze. “Bij mijn vorige huisarts werd ik nooit weggestuurd al had ik nog zoveel vragen. Daar betaal ik voor”.
…
Ze zeggen altijd dat een langdurige arts-patiënt relatie zoveel voordelen heeft omdat de dokter zijn patiënt goed kent. Ik denk dat het andersom is. Het gaat goed omdat de patiënt zijn dokter goed kent, zijn streken, zij sterke kanten en zijn uitgesproken zwakke kanten. Soms zint het niet, het past niet. Dan neem je een andere dokter.
…
Dokters mogen geen verklaringen schrijven, niet voor huisvesting, niet voor beenruimte in het vliegtuig. Dat mag allemaal niet van de artsenorganisatie. Als iedere dokter dit zou doen, dan was het gauw afgelopen met die doktersbriefjes. Maar ja, ik vind het wel eens zielig. En dan doe ik stiekem toch een briefje.
Wel mogen we opschrijven wat er feitelijk mankeert aan dat been of die knie.
…
Op herhaling voor de reanimatie cursus. Weer even oefenen hoe dat moet, die hartmassage. Dertig keer hartmassage en dan twee keer mond-op-mond beademen. Of beademen zin heeft wordt betwijfeld. Gelukkig maar. Ik vind het vies. Diep genoeg die borstkas indrukken, goed terug laten komen – “Niet leunen, meneer van Duijn!” – in het juiste ritme van 90 tot 110 keer per minuut. Door dat steeds leegdrukken van het hart en het weer terug laten veren van de borstkas, en dus volzuigen van het hart, schijn je een bloeddruk van 70/30 te kunnen krijgen. Dat kan net genoeg zijn om het zonder hersenbeschadiging te overleven; als je het overleeft.
…
Soms gaat er iets niet goed in het ziekenhuis. U wordt bijvoorbeeld snauwerig behandeld of u wordt weggestuurd terwijl u bij uw dochter wil blijven. Ik ken moeders die zich niet laten wegsturen. Dat zijn moeders zonder diploma hogere diplomatenschool. Dat wordt dus een onaangenaam conflict. Die assistente wil ik nooit meer, denkt ze dan. Ze zorgt dat dat ook niet meer gebeurt. Anderen denken: “die afdeling deugt niet, of het hele ziekenhuis deugt niet”. Ik ken mensen die concluderen dat heel Nederland dus niet deugt en zij emigreren. Nog heftiger wordt het als iemand die ene complicatie treft die bij elke ingreep hoort.
…
Allerlei ellende klontert aan drijfhout. In de hoek van de gracht zie je dat wel eens. Net zo drijven sommige gezinnen door Nederland van de ene narigheid naar de andere hopeloosheid. Ellendig menselijk drijfhout.
Ze zijn verhuisd uit een grote stad, stiekem, want ze hebben een huurschuld, en nog veel meer schulden, vijf cijfers. Hier trokken ze ergens in, geen officiële huur, maar via via. Zij komt uit een Oost-Europees land. Ze spreekt voldoende Nederlands, maar is voor de rest maatschappelijk hulpeloos. Hij deed alle administratie… nou ja. Ze heeft geen idee van ingewikkelde Nederlandse formulieren, wetten of instanties.
…
Niet zo snel een verhaal vertellen en niet teveel onderwerpen. Ik moet mijn tempo aanpassen als ik met hem praat. Informatie komt niet zo makkelijk meer binnen in het brein van mijn vader. Hij is wat dement aan het worden, zoals meer 85-jarigen met Parkinson. Wel vindt hij steun bij zijn vroegere beroep: denken, begrijpen, redeneren.
…