De manieren waarop mensen met pijn omgaan verschillen enorm. De één wordt enorm tobberig van zijn voetbalknie, de ander heeft de pest er in, wordt boos op zich zelf. Of denk aan de voetballers die boos worden op een ander als ze zelf een snoeiharde sliding maken. Ze worden boos op de tegenstander, de scheidsrechter of het slechte veld. Pijn dus, en hoe je er mee omgaat. Er zijn ook angstige mensen, tot aan hypochondrie aan toe.
…
Ze moet plassen maar kan het bed niet af. ’s Nachts is ze gevallen, alleenstaand oud, nu alleenliggend met hevige rugpijn, op de vloer. Met het alarmhangertje om haar hals heeft ze hulp gevraagd. Ze is overeind geholpen. Nu ligt ze in bed en kan er niet meer vanaf, door de rug. Ze doet vrolijk, maar is het al jaren niet meer. De hele organisatie komt op gang. Apotheek, pijnstilling, de wijkverpleging komt catheteriseren, ambulance, foto maken in het ziekenhuis. Inderdaad, het is een ingezakte wervel. Dat kan 1-2 maanden pijn geven, maar gaat vanzelf over.
…
Chronisch betekent dat een gezondheidsprobleem lang duurt. De een noemt een ziekte chronisch na 6 maanden, de ander pas na een jaar. Met chronisch wordt ook wel bedoeld dat het levenslang duurt. Chronisch heeft dus tenminste twee betekenissen, ‘Het duurt al lang’ of ‘Het zal nog wel even duren’.
…
Ze had beenpijn, in de loop van de maanden werd het erger en erger. De klachten pasten niet goed in één of andere diagnose. De pijn werd erger met lopen en met sommige bewegingen, maar verdween niet met rust. Onduidelijk dus. De neuroloog heeft haar nagekeken en schreef: ‘Geen hernia, terug naar de huisarts’. Wat nu? Wel pijn, wel weten wat het niet is, maar niet weten wat het wel is.
…
Is medelijden meelijden of gewoon meeleven? Meelijden is zelf ook pijn hebben als je iemand pijn ziet lijden. Bij hersenonderzoek blijken hersengebieden die oplichten als men zelf pijn heeft deels op dezelfde manier te reageren als men anderen pijn ziet lijden. Dit hersenonderzoek gebeurt met “functionele MRI”, een scan waarmee gebeurtenissen in (hersen)weefsel afgebeeld worden.
…
Er zijn grofweg drie soorten keelpijn. Keelpijn veroorzaakt door een verkoudheidsvirus, door een bacterie en door het Pfeiffer virus. De eerste zie ik elke dag, de tweede één keer per maand, de Pfeiffer een paar keer per jaar. Van alle drie kun je behoorlijk ziek zijn, met koorts erbij. Een verkoudheidskeelpijn gaat vanzelf over na drie volle dagen. Bij de bacteriële kun je penicilline geven. De Pfeiffer gaat weer vanzelf over na een ruime week koorts en je bent er een paar weken gammel van. Hoe maak je het verschil uit?
…
Wees blij dat er loodgieters en installatiemonteurs zijn. Ze liggen als een slangenmens in uw keukenkastje een lekkage te verhelpen. Omdat uw WC verstopte is liggen zij op hun rug in een natte kruipruimte bij 10 graden boven nul. Er zijn installatiemonteurs van 58 jaar die dit elke dag weer met plezier doen, maar wel met stijve gewrichten.’s Avonds doet alles pijn.’s Ochtends krijgen ze van strammigheid nauwelijks hun broek aan. Zijn ze zo dom geweest voor zichzelf te beginnen, omdat dat beter verdiende, dan moeten ze tot hun 65ste door, als ze het halen.
…
Wat is de ergst denkbare pijn? Wat is erg? Meer of minder erg bepaal je door de ene pijn met een andere te vergelijken. Pijn van een kaakabces en pijn van een gebroken pols bijvoorbeeld. Uw gebroken pols doet behoorlijk zeer, maar uw kaakabces doet meer pijn want de zenuw klem zit in de pus. Pijn met machteloze woede is erger, na een mishandeling bijvoorbeeld, zoals buschauffeurs nogal eens overkomt. Maar breekt u uw arm door een val van uw paard, dan is de pijn minder erg.
…
Mensen met dystrofie ontwikkelen indrukwekkende pijn en beperkingen na geringe blessures. Kneuzingen, een tennisarm, een knel zittende zenuw, het geneest allemaal niet. In hoog tempo wordt het juist erger. In een paar weken kan een tennisarm, zo’n peesontsteking bij de elleboog, uit de hand lopen tot pijn van nek tot vingers, een opgezette arm, en wit-blauwe zwetende huidverkleuring. Aanraken is erg pijnlijk. Ze dragen hun arm als het ware voor zich uit, alsof het een vals hondje is dat tot hun afgrijzen aan hen vast zit. Ze zeggen steevast ‘mijn pijndrempel is hoog’. Ze bedoelen dat ze hun best doen om flink te zijn. Maar in feite is hun pijndrempel superlaag: tennisarmpijn zonder te bewegen.
…
Pijnonderzoekers moeten wel eens wrede mensen zijn. Onlangs vroegen ze een aantal vrijwilligers naar hun pijnlaboratorium te komen. Ze wilden weten of jezelf pijn doen minder pijn doet dan wanneer een ander je pijn doet. Hoe je op die vraag komt is me een raadsel.
Ze lieten ze eerst voelen wat pijn is met een zogenaamde druk-algometer. Dat is een apparaatje waarmee je hard in je vel knijpt en de knijpdruk meet. Eerst werden ze geknepen tot het pijnlijk was.
…