Zweertjes in de mond heb je in soorten en maten. De bekendste zijn de herpes zweertjes. Dit herpes virus is een heel slim virus, want het zorgt dat het altijd een gastheer heeft, een mens om in te leven. Misschien is het wel andersom. Misschien hebben deze virussen ons. Dan zijn mensen voor hen hetzelfde als een weiland voor een koe.
Ieder kind krijgt een keertje een herpes virus, meestal via een ouderlijke knuffel, maar ook via vers bekwijld speelgoed van een broertje. Vaak merkt het kind er niets van. De virusinfectie passeert dan ongemerkt.
Maar soms leidt de eerste herpes infectie bij kinderen tot een mond vol pijnlijke zweren. Zeker bij baby’s en peuters is dat zielig. Zelfs speeksel slikken doet zo’n pijn dat ze dat laten lopen. Ze kwijlen. Ze eten en drinken slecht, hebben pijnlijke halsklieren, koorts en zijn wat ziek. Het niet drinken is het probleem. De infectie kan één, soms twee weken duren. Al die tijd zijn de ouders druk met ijs en drinkyoghurt. Het ouderwetse bosbessensap verzacht overigens heel goed. Het kan spannend worden als zo’n niet-drinkend kind steeds schrieler wordt en wat uitdroogt.
Als het over is heeft het kind antistoffen tegen herpes, voldoende om een tweede keer mondzweer te voorkomen. Maar het virus is er nog wel, diep van binnen. Bij verlaging van de weerstand door drukte of ziekte komt het virus toch weer naar buiten, ondanks de antistoffen. Dan tonen zich koortsblaasjes bij de lippen. Het is net of het virus even het daglicht wil zien en zich dan weer voor jaren terugtrekt.
Zoenen met een koortslip is misschien niet zo fris, maar het maakt niets uit. De gezoende heeft namelijk allang zijn eigen herpes. Zo bezien is zoenen een virus vergadering; niemand kent de agenda.