Zo’n vreemde begrotingsbespreking heb ik in 14 jaar niet meegemaakt, nu de spaarpotten van de gemeente leeg raken. De hele raad is aan het schrappen in de begroting, veel meer dan de wethouder van Financiën. Normaal gesproken is dat andersom. Normaal gesproken krijgt het college van burgemeester en wethouders de schuld van alle schulden en willen raadsleden geld uitgeven. Nu niet. Elke fractie van coalitie tot oppositie ziet wel ergens luxe uitgaven. Weg er mee, stop het in de spaarpotten, zo luiden vele moties en amendementen. Al die voorstellen worden door het college afgeraden. Hoe durven ze, bij een bankschuld van 700 miljoen! Blijkbaar willen de wethouders onderling geen ruzie. Ze gunnen elkaar
hun wensjes, hun projectjes, hun innovaties vooral. De raad wil wel ruzie. Elk raadslid wil wel een paar ton hier en daar geschrapt hebben. Iedereen ziet wel ergens een onzinnige uitgave. Opgeteld is dat gauw een paar miljoen. Drie fracties presenteren zelfs hele pakketten om vele miljoenen te schrappen. Als alle moties en amendementen worden aangenomen kunnen we een slordige 20 miljoen schuld aflossen. Maar dat gaat niet gebeuren met twaalf raadsfracties. Ze gaan het vreselijk oneens zijn. Leefbaar snapt dat ook wel. Dus hebben ze een motie ingediend die moet zorgen voor meer conflicten in het college. “College, bezuinig 5 miljoen. Kijk maar hoe”. Dat wordt slaande ruzie in het college en niet meer in de raad. De omgekeerde wereld. Maar dat was het al.