Lieve Mels
Ik ben sinds je geboorte bezig geweest een leukige brief aan je te schrijven. Maar dat lukte niet. Nu snap ik het. Je bent namelijk normaal. Er valt niets hilarisch over je te vertellen. Dat is hoogst ongebruikelijk. Normaal is zeldzaam. Tot nu toe was ik de enige normale mens op aarde. Nu zijn we met zijn tweeën. Dat schept een band. Ik ga je een beetje helpen, zoals opa’s dat altijd doen. Normale mensen brullen bijvoorbeeld niet als het niet gaat als gewenst. Ze weten dat het wel weer goed komt. Want andere mensen hebben vaak even tijd nodig om je ten dienste te zijn. Jij begrijpt dat en hebt geduld. Normale mensen hebben ook vertrouwen. Geen bijzondere gedachten over net te laat je flesje krijgen, ongemakkelijk liggen, of iets niet zo goed snappen. Geen eisen, geen verwijten. Want het goede komt vanzelf naar je toe. En wat naar je toe komt, dat is goed. Uiteindelijk krijg je heus wel te eten, je wordt omgedraaid of je snapt het uiteindelijk. Zo simpel is het. Daarom hebben normale mensen geen problemen. Ze piekeren ook nooit. Nou ja, …
ik wel eens, maar niet erg. Ongegeneerd verkeerde dingen zeggen vinden wij niet zo erg. We bedoelen het goed en dan is het toch in orde, toch? Geen sociale overwegingen, gewoon je hart laten spreken. Dan gebeuren er wel eens rare dingen, waar anderen van schrikken. Wij normale mensen schrikken niet zo makkelijk. Spannend kan het wel wezen, maar spannend is leuk. Genieten hoort er ook bij. Zo maar, zonder bijgedachten. En lol, en even niks doen. Nou ja, dat weet jij allemaal al lang. Oh ja, de andere mensen. Dat zijn mensen met piekers, ongerustheden, zorgjes en ingewikkelde overwegingen. Dat is sneu voor ze, dus die stellen we gerust. Dat is onze taak. We zorgen een beetje voor ze. Met ons vertrouwen, geduld en goede bedoelingen. Die eigenschappen heb jij een overvloed. Elk normaal mens ziet dat direct. Welkom.