Beste Lieke,
Welkom , we hebben op je zitten wachten, al jaren. Je naam is leuk. Die hoef je niet te spellen, wat tegenwoordig een uitzondering is. Even over je taken, je opgave eigenlijk. Je opgave is je moeder. Daar moet je wat van zien te maken. Ze is zorgzaam en vrolijk, stiekem wat onzeker, maar wel erg vasthoudend. Pas wel op, want in haar werk is ze met gesprekken en vragenlijsten dagelijks op jacht naar stoornissen. Die heb jij niet, maar je moeder kan het diagnosticeren vast niet laten. Ze kan helemaal opgetogen raken van een net ontdekte depressieve dementie met straatvrees. Vul dus nooit haar vragenlijsten in. Die hebben een specificiteit van hoogstens 80% en dan weet je wel hoe gevaarlijk dat is voor gezonde mensen zoals jij. Gewoon weigeren dus. Mij lukt het nooit haar iets te weigeren, maar jou gaat dat wel lukken. De tekst is simpel:
“Nee, dat doe ik niet”. Goed onthouden, hoor! Als ze blijft volhouden, en dat doet ze, dan kruip je kraaiend naar het stopcontact. Elke moeder stopt dan direct met opvoeden.
Hoe moet je deze eigenschappen verder exploiteren als “Nee, dat doe ik niet” niet werkt? Probeer “Zelf Doen” eens. Dan doe je wat ze zegt, maar net even anders. Kijk er een beetje schalks bij. Neem nu pap eten. Met pap eten ga je akkoord, maar niet met voeren. Grijp steeds naar de lepel en roep “Zelf doen”. Dat wordt een bende, maar is wel leuk. Tegelijk kan zij oefenen in het loslaten van haar kind. Een win-win situatie. Daar kunnen kinderen niet vroeg genoeg mee beginnen, moeders trainen in loslaten. Maak er een feestje van met “Nee, dat doe ik niet” en met “Zelf doen”. Dan wordt jij kampioen eigenzinnigheid. Je moeder zal het prachtig vinden. Profiteer ervan. Veel plezier!