Anderhalf jaar geleden raakte hij overspannen. Daardoor namen zijn migraine aanvallen toe. Dit leidde tot toenemend medicijn gebruik en daardoor tot meer hoofdpijn. Nu had hij twee hoofdpijnen, migraine en hoofdpijn door de migraine medicijnen. Op advies van zijn huisarts was hij een paar maanden geleden radicaal gestopt met de migraine medicijnen. Dat hielp.
De migraine nam af, zelfs zozeer dat hij nog maar zelden een aanval had. Wel bleef er wat dagelijkse hoofdpijn over. Als computer deskundige was hij gewend de boel logisch aan te pakken. Als stoppen met medicijnen nemen hielp tegen de migraine, dan helpt niets doen ook tegen burn-out, wat hij al een jaar deed. Hij bleef dus niets doen, hij werkte niet, deed privé niets meer, anderhalf jaar lang. In het allereerste begin hielp dat. In het begin knapte hij op van rust nemen, maar niet helemaal. Het leek hem logisch dat hij vanzelf weer fit zou worden als hij stug door zou gaan met rust nemen. Geduld en logica, zo repareer je computers, zo repareer jezelf.
Na wat doorpraten bleek zijn hoofdpijn erg gering te zijn, nu tenminste. Zijn werkprobleem ook. Er was dus nauwelijks hoofdpijn meer, maar hij gedroeg zich nog als iemand met dagelijks ernstige hoofdpijn. Er was ook geen overspanning meer. Integendeel, hij had last van onderspanning. Chronisch pijn gedrag zonder veel pijn, overspanning gedrag zonder burn-out. Hij liep als het ware op de loopband van zijn eigen opvatting over gezond gedrag. Sterker nog, de loopband bewoog omdat hij liep. De motor stond allang uit. Mijn advies was van zijn loopbad af te stappen, van opvatting te veranderen. Gewoon buiten gaan lopen, weer aan het werk, in conditie komen. Meer was niet nodig. Dat hielp. Hij is weer aan het werk en heeft nauwelijks hoofdpijn. Hij is eigenlijk genezen door wijziging van opvatting. Jomanda is er niets bij.