Ziekte door eigen schuld of door toeval maakt voor de geneeskunde niet uit. We helpen de roekeloze skiër, we helpen de alcoholist. Geen inkomen, geen eten door eigen aandeel of pech, het maakt voor de Bijstand en de Voedselbank niet uit. Roekeloos geld uitgeven, domme keuzes maken, we zorgen toch dat iemand medische zorg krijgt en niet verhongert. Er zijn uitzonderingen te bedenken, maar het principe is helder. Gelukkig maar, want ik zou niet weten hoe we eigen aandeel, aanleg en pech zouden moeten vaststellen. We zijn er blij mee, met deze sociale vangnetten. En dakloosheid dan? Ik denk dat de urgentiecommissie voor toewijzing van huurwoningen ook kijkt naar de ernst en de hulpeloosheid, niet naar eigen schuld. Een jong ouderstel met kind trekt in bij opa en oma die nog drie grote kinderen in huis hebben. Voor een flink deel hebben ze het er zelf naar gemaakt, met schulden, ruzies maken, opleiding afbreken en hulp weigeren. Acht mensen in een kleine woning is acuut ernstig en dus krijgen ze urgent een woning toegewezen. Een ander verhaal. Na scheiding ..
.. gaat een man illegaal in een klein bootje wonen. Hij blijft de huur betalen voor het huis van ex en kinderen, zodat het leven van de kinderen door kan gaan. Geen schulden, goede bezoekafspraken. Man en ex hebben het zelf opgelost, op eigen kracht. Dit is niet ernstig. Hij krijgt geen woning toegewezen.
Eigen schuld telt niet voor Bijstand, voedselbank en gezondheidszorg. Ik vind dat goed. Eigen schuld zou wel moeten tellen voor urgente woningtoewijzing. Ik zou die man in het bootje snel een huisje gunnen. Want hij heeft samen met zijn ex, op eigen kracht voor een oplossing gezorgd, ook voor de kinderen. Die acht mensen in een klein huisje wachten maar even. Want zij hebben elke oplossing laten passeren.