U vraagt ons wel eens ‘Waar komt mijn borstpijn vandaan?’. U vraagt dit zakelijk, zonder angst of ongerustheid. U snapt ook wel dat niet elke borstpijn door het hart komt, maar je weet maar nooit. U wilt weten wat dit is. Dat lukt niet altijd. Wel kunnen we een hartprobleem uitsluiten. We zeggen dan opgewekt ‘Gelukkig, het is niet van het hart’. We hopen dat u daar ook blij mee bent, want eigenlijk was het uw vraag helemaal niet.
Desgewenst hebben we allerlei diagnoses op voorraad om het onbegrepene een naam te geven. U laat zich meestal overtuigen. Angst en ongerustheid is lastiger. Soms namelijk is die angst terecht, soms niet. Waarom komt een jonge kerel van 18 jaar drie keer op het spreekuur voor pijn op de borst? Heeft hij een angststoornis of heeft hij een ernstige ziekte met een soort voorgevoel? En wat als het een rokende man van 63 jaar is? Hier zijn we als dokter in ons element. We vragen naar alle klachten, luisteren naar uw hart en maken een hartfilmpje. Hartlijden vaststellen, een angststoornis vaststellen, of zelfs een heuse hypochondrie, dat is vakmanschap. Dat is leuk om te doen. Daar geniet ik van; in de koffiekamer dan, niet waar u bij bent. Een tumor vinden op grond van vage klachten, dat is helemaal een prestatie. Een angststoornis kun je behandelen, een tumor vaak ook. Behandelen, handelen, iets doen, dat is je ware. Dit is heel iets anders dan het verklaren van onbegrepen en niet zo ernstige borstklachten. Dat is moeilijker. Vroeger werd ik daar ongelukkig van, van iets niet snappen. Nu ben ik wat wijzer. Het is namelijk beroerd voor u als u een tumor heeft, of een angststoornis. Het is prettig voor u als u onbegrepen borstklachten heeft, medisch gezien dan. Dan kan ik u namelijk geruststellen. Dat doe ik met genoegen. Ik ben blij dat ik iets niet snap. Ik ben blij voor u. De kunst is te zorgen dat u ook gerustgesteld bent. Dat is ook vakmanschap.