Bij het kinderdagverblijf dien je alleen kerngezonde kinderen te brengen. Daar zijn ze streng in. Zieke kinderen, daar doen ze niet aan. Het is dus nogal lastig als je kind ziek is. Want dan gooit het kinderdagverblijf de deur dicht. Dit is trouwens een dure deur. Dat kinderdagverblijf betaal je juist om jezelf, je baas en je collega’s de zekerheid te geven dat je altijd komt werken, onverwachte tegenslag daargelaten.
We hebben het niet over doodzieke kinderen. Daar wil je zelf bij zijn. Dat snappen baas en collega’s heus wel. We hebben het over crèchezieke kinderen.
Veel crèches hebben namelijk een aparte opvatting over ziek. Ziek is volgens hen koorts, snotneusje, soepogen, rode ogen, huilen, rode vlekjes, blaasjes, mondzweertjes, oorpijn, waterpokken, spugen, eczeem, hoesten, fles weigeren, hangerigheid, pruilen, tandjes krijgen en elke dunne luier. Vertoont het kind slechts één kenmerk, dan dien je binnen een uur het kind te komen ophalen. Ook al ben je net in vergadering met de Koningin: kind ophalen, en snel graag! Vertoont het drie kenmerken, dan bellen ze ambulance en GGD. Voor een crèche is het allemaal besmettelijk en protocollair levensgevaarlijk. Ze zijn angstig gemaakt met epidemieën en aansprakelijkheid. Allemaal bange onzin. Kinderen horen vaak ziek te zijn. Kinderen moeten juist van elkaar alle virussen en bacteriën krijgen. Hoe moeten ze anders weerstand opbouwen? Een kind dat nooit ziek is, dat is abnormaal. Nooit snotteren of dunne luiers, nooit koorts of spugen, en altijd een puntgave huid, dat vind ik bijna eng. Die kinderen moeten ogenblikkelijk naar de kinderarts.
Niet de kinderen zijn ziek. Zulke crèches zijn ziek. We richten een nieuw kinderdagverblijf op, ‘De Waterpokjes’, voor gewone kinderen die af en toe ziekig zijn. Uw kind wordt er beresterk van.