De kliniek deed intelligentie onderzoek. Zijn intelligentie quotient was 70. Daarmee kun je behoorlijk functioneren in de maatschappij. Belangrijker is of je qua karakter een evenwichtige vent bent. Tot onze verbazing werd hij niet in behandeling genomen, want hij kon dat toch niet leren, van de drank af komen. Daar heb je een IQ van 80 voor nodig. Hij moest maar begeleiding zoeken, bij een aparte organisatie. Die organisatie snapt overigens weinig van verslaving en andere psychiatrische stoornissen. Een hopeloze drinker dus, niet te helpen. Wij denken daar anders over. Een hulpverlener moet rekening houden met beperkingen. Daar pas je de aanpak op aan. Wie mensen weigert te behandelen moet een goed verhaal hebben. Trouwens, is een intelligente, maar behoorlijk gestoorde drinker wel makkelijk te behandelen? Van de kinderpsychiater zijn we deze discriminatie gewend. Het is triest, maar een verstandelijk beperkt kind met forse trauma’s, moeder dood geschoten voor je ogen, vader een mepper, enige zus weggelopen, die krijgt geen kinderpsychiatrische hulp. Dat kind is niet behandelbaar, zeggen ze, want die snapt het toch niet. Zelfde redenering, zelfde kronkel. Wij vinden dat wie verstandelijk niet de snelste is anders behandeld moet worden. Moeilijk lerenden hebben ook problemen, schade, stoornissen. Er moet wel geholpen worden, maar anders. Er zijn blijkbaar hulpverleners met een beperkte visie. Ik denk dat die professionele beperking behandelbaar is, ook als ze hardleers zijn. Overigens, wat zou de rechter hier van vinden? Die behandelt wel iedereen gelijk. En heeft een bloedhekel aan discriminatie.
IQ Discriminatie
Een verwijzer meldde een teveel drinkende meneer aan bij de verslavingskliniek. Dat drinken verstoorde steeds zijn werk, leidde steeds weer tot ontslag. De man wilde van de drank af. Die verwijzer zei er bij dat de man verstandelijk wat minder sterk was, bedoeld om er rekening mee te houden.