Angst kan pijn op de borst geven, en zweten, benauwdheid, tot aan flauwvallen aan toe. Die klachten zijn angstig voor de angstigen. “Zie je wel”, denkt de angstige, “Het is toch mijn hart”, waardoor het allemaal nog erger wordt. Een hartinfarct geeft ook dit soort klachten. Het is knap lastig om het onderscheid te maken, maar meestal lukt het wel.
…
Het kan klikken tussen mensen. Dan werk je lekker samen, in de spreekkamer bijvoorbeeld. De arts-patiënt relatie past als een jas. Een verhouding kan ook neutraal zijn, maar werkbaar. De arts-patiënt relatie als overall, alleen functioneel. Beide is goed. Eén keer kreeg ik een acute hekel aan iemand. Bij het kennismakingsgesprek al kon ik niet anders dan ‘Ik geloof dat ik uw dokter niet ben.
…
Een vriend van me was ooit kraanmachinist, op de grootste kraan die er toen was. Op een dag weigerde hij een klus. Het was gevaarlijk, schatte hij in. Zijn baas ontsloeg hem direct en deed de heisklus zelf. De kraan viel om, met veel schade, toevallig zonder slachtoffers. Zijn baas heeft hem de volgende dag gesmeekt weer terug te komen. Dit gebeurt dokters ook.
…
‘Hij belde terecht de dokter. Bedoeld wordt dat iemand een heuse ziekte had. Of ‘dat verzoek om huisbezoek was volledig onterecht’. Bedoeld wordt dat het reuze meeviel. Ik denk dat het ingewikkelder is, ingewikkelder dan zo´n gemakkelijke beoordeling, als het al niet een verwijt is. Er is verschil tussen angst, goed aangevoelde ongerustheid, onterechte ongerustheid en gewone vragen.
…
Er is een soort mensen dat heftig leeft en steeds in de problemen komt – of anderen in de problemen brengt. Deze mensen vinden anderen óf fantastisch goede óf vreselijk slechte mensen. Er zit niets tussen. Er zit ook niets in, behalve chaos en wanhoop. Dit vullen ze met heftigheid. Ze hebben boezemvrienden, favoriete broers en lieve collega’s. En ze hebben vijanden, ex-en en gehate zusters, allemaal voor even.
…
Moeders die dramatische ziektes met hun baby mee hebben gemaakt zijn soms hun geloof kwijt geraakt, het geloof dat het goed komt. Ze weten dat het mis kan gaan, gevaarlijk mis. Vaak ook zijn ze het vertrouwen in dokters kwijt, en in zichzelf. Ze kunnen niet meer goed kijken naar hun zieke kind, niet meer beslissen, niet meer troosten.
…
Uw wachtkamer ligt vol met folders en opvoedende tijdschriften, over jeuk en enge ziektes. In de spreekkamer licht u voor, u wijst met uw kennis de weg naar gezondheid. Nog liever praat u als een ouderwetse pastoor over de dreigende hel en verdoemenis van alle ziektes die een mens kan krijgen. Uw patiënten moeten zich laten uitstrijken, diëteren, de sportschool injagen, bloeddrukmeten en medicijnen gebruiken, driemaal daags. Uw patiënten doen structureel de verkeerde dingen. Daarom zijn het patiënten.
Dat hele voorlichtingscircus is bedoeld om mensen te leren omgaan met ziektes of ziektes te voorkomen. Dat denkt u tenminste. Het is ook moraliseren wat u doet. U bedoelt het niet zo natuurlijk. U heeft geen oordeel, uiteraard. Maar zo komt het wel over. U bedoelt het goed, patiënten niet. Patiënten zondigen of kunnen dat gaan doen. U bent de medische postbus 51.
…
Verhalen vertellen Read More »
Als u achter me zegt ‘Ga eens opzij’, dan stap ik vriendelijk opzij, ook in de rij bij de kassa. Ik ben een letterlijk denkend mens. Anderen zullen geen voet verzetten, maar verontwaardigd omkijken. De toon bevalt hen niet. Maar wij letterlijken begrijpen weinig van toon. We zijn eenvoudig denkenden in een ingewikkeld wereld. Net zo met bordjes rechtdoor, met de pijl naar boven. Ik kijk altijd even omhoog, tegen beter weten in.
…
Rust om het onveranderlijke te accepteren, moed om het veranderbare aan te pakken en wijsheid om het onderscheid te maken. Dit is niet van mezelf, maar van een dominee uit de vorige eeuw en stond in een tijdschrift. Over accepteren: moet je accepteren dat mensen hun familieleden verwaarlozen, mishandelen, verkrachten en jarenlang opsluiten in huis?
…
Wat nu als je niet meer kunt wat je wilt? Het is makkelijker als je niet meer kunt wat je moet. Tenminste, dan is het makkelijker adviezen te geven. Laat je niet opjagen, zeggen we dan. Jij bepaalt wat je doet en niet een ander. Neem vakantie, leer “nee” te zeggen, laat niet over je lopen. Die adviezen opvolgen is trouwens weer verdraaid lastig. Maar goed, wat nu als je niet meer kunt wat je wilt?
…