Ze kreeg een stekende pijn op de borst. Ze was aan het sporten toen het begon vorige week. Ze is 18 jaar. Die pijn bij het borstbeen deed zeer met doorademen en dat is nog steeds zo. Daardoor ademt ze voorzichtig, vanuit haar schouders. Daar wordt ze dus benauwd van en dat is een eng gevoel.
Ze gaat dan iets sneller ademen, krijgt meer steken op de borst en voor ze het door heeft is ze eigenlijk in paniek. Wat ze ook probeert het geeft meer pijn, meer benauwdheid en meer schrik. Als dat echt doorzet dan kan ze nog flauwvallen ook.
Dit is een herkenbaar beeld, borstwandpijn die tot hyperventileren en een paniekaanval leidt. Uitleg helpt, wat meer ontspannen bewegen ook, de ademhaling weer leren vergeten helpt ook. Mensen die dit hebben denken namelijk teveel. Of ze denken vooral de verontrustende dingen. Daarom helpt een fysiotherapeut vaak even goed als een psychotherapeut. De fysiotherapeut leert weer gewoon bewegen en ademen, zonder na te denken. Dat is moeilijk voor mensen die makkelijk wat angstig worden. Een psychotherapeut leert mensen gewone dingen te denken in plaats van angstige gedachten, zonder raar te gaan ademen. Fysiotherapeut en psychotherapeut doen dus hetzelfde, alleen in een andere volgorde.
Wat raar blijft is dat zo’n stekende pijn bij de een zo heftig is en bij de ander een seconde duurt. Waarom schiet de een in de paniek bij een steekje en maakt het op een ander nauwelijks indruk? Angstige mensen weten eigenlijk te veel van allerlei enge ziektes. Dat komt van al die voorlichting en reclame over cholesterol, denk ik wel eens. Eigenlijk is gezondheidsvoorlichting voor angstige mensen beangstigend. En op koele kikkers heeft het toch geen effect.
Gezondheidsvoorlichting: het is schadelijk of het werkt niet. Het is een ritueel, van de kansel van becel.