Ik ken iemand die bij het opslaan van een bladzijde in één oogopslag een spelfout opmerkt. “De jongeman antwoord …”,  een dt-fout. Hij kan niet anders dan die spelfout zien, zijn blik blijft er aan haken. Dit is begaafdheid. Begaafdheid kan uit de hand lopen, zoals bij de student die dwangmatig zijn werkstuk op spelfouten blijft controleren. Hij loopt vast in controle van zijn tekst en zakt voor zijn examen. Dit is milde gekte, maar het is misschien wel dezelfde eigenschap als de begaafdheid van de spellingsdeskundige.

…

Gekte en begaafdheidLees verder »

ZZP-ers zijn vaklui die voor zichzelf werken. Geen baas, alleen opdrachtgevers. Ze werken voor zichzelf, met trots. Die trots waren ze een beetje verloren bij hun baas met de CAO in zijn hand. Ze wilden zelf hun werk indelen, zelf bepalen wat goed werk was, met de klant. Nu werken ze voor zichzelf. Dan maar het risico lopen een keertje ziek te worden. Tegelijk denken ZZP-ers dat ze meer verdienen. Maar meestal klopt hun rekensommetje niet. Ze betalen minder verzekeringen voor verzuim, pensioen of geen werk. Ze lopen dus meer risico. Vandaag hebben ze meer te verteren. Maar als ze ziek, overbodig of oud worden, dan is het armoe.

…

ZZP-erLees verder »

Beiden zijn achttien, samen hebben ze een baby. Dat was vast niet de bedoeling, maar het is zoals het is en daarom is het nu wel de bedoeling. Hun bedoeling is er wat moois van te maken. Ze hebben de verantwoordelijkheid voor het kleine mensje ten volle genomen. Daar gaat het goed mee. Het is een tevreden baby. Het brult ’s nachts ongegeneerd en dan staan ze naast het bedje, steeds weer. Ze zijn moe, met wat vale gezichten. Maar ze staan er als de baby brult. Dat is geen onderwerp van gesprek, het is geen probleem, ze doen het met liefde. Die baby weet dat. Wat de baby niet weet

…

Jonge oudersLees verder »

‘Zo kan het niet langer, ik wil euthanasie’. In hun ellende zeggen mensen dat wel eens. Maar bij een euthanasiewens willen we een weloverwogen besluit. Net zoals je weloverwogen besluit te trouwen of kinderen te krijgen. Dat weloverwogen kunnen dokters wel willen, maar mensen verschillen hierin nogal. Je hebt denkers, impulsieven, overleggers en niet-besluiters.

…

Zo kan het niet langerLees verder »

We zagen hem 20 jaar lang zo’n twintig keer per jaar. Geleidelijk aan kreeg hij gevoel voor medisch alarmerende zaken. Pijn op de borst was eerst stekend, later drukkend, doortrekkend naar de kaak, en erger met traplopen. Braken kon hij ook, eerst gewoon, later met misschien een streepje bloed er in. En inderdaad, de ontlasting was toch wel zwart, zoals bij een maagbloeding. Op den duur terroriseerde hij de avond- en weekenddienst, de ene spoedvisite na de andere ziekenhuisopname, allemaal met ‘geen afwijkingen gevonden’. Overdag deden we allang geen spoedvisites meer,

…

DokterverslavingLees verder »