Waarom heb ik hoofdpijn? Boeken vol zijn er over geschreven, jaren zoeken en honderden euro’s. Is het stress? Of toch de hazelnoten? Dit zijn de gebruikelijke ‘waarom-vragen’ voor een hoofdpijnmens.
Kun je hoofdpijn krijgen van de waarom-vraag? Michel had tien jaar soms wat hoofdpijn. Nu heeft hij flinke hoofdpijn elke dag.
Van aard is Michel een ‘waarom-zoeker’, een pietje precies. Michel zoekt oorzaken, altijd. Maar de puzzel van zijn hoofdpijn krijgt hij niet opgelost, niet met twee neurologen, fysiotherapie, paranormale genezing en diëten.
Zijn hoofdpijn is nooit hetzelfde, wel elke dag. Steeds denkt hij de oorzaak gevonden te hebben. Dan weer helpt vermijden van drukte, dan weer flink doen. Pijnstillers helpen soms wel, soms niet. Laten we het maar chronisch-dagelijkse hoofdpijn noemen, zonder oorzaak.
Michel gaat aan de slag. We gaan zijn waarom-denken ombuigen.
De fysiotherapeut gaat met hem trainen, fietsen en zweten. Hij leert ervaren dat hij meer kan, ondanks hoofdpijn. Hij was namelijk bezig te vermijden of te forceren, uit wanhoop, denkend over oorzaken. Zijn denkhoofd moest op nul. Langzaam wordt zijn hoofdpijn zelfs minder erg, maar vooral minder belangrijk. Dit is de bonus.
Dan begint hij over een psycholoog. Nee, problemen heeft hij niet, maar onbewust…. Dit lijkt me geen goed idee, praten over onbewuste problemen. Toch gaat hij naar de psycholoog, een denktrainer, om denkfouten af te leren. Gewoon denken, gewoon doen, en catastrofaal denken afleren, dat is de opdracht. Gemakkelijk is dit niet. Loslaten is zijn zwakke kant. Maar leren is zijn sterkste kant. Hij leert om een beetje langs zijn hoofdpijn heen leven.
Waarom-denken, je kunt er ziek van worden. Dit lijkt op mensen die met diëten bezig zijn, voor hun puistjes, hun eczeem of hun hoofdpijn.
De waarom-vraag is zinvol zolang je antwoorden vindt. Als je antwoorden vindt, dan kun je stoppen met vragen. Vindt je geen antwoorden, dan kun je ook stoppen met waarom-vragen.
Waarom-Hoofdpijn: een nieuwe hoofdpijnsoort.