Ze zeggen dat spanningshoofdpijn door stress komt. Dokters dachten dat, de mensen dachten dat; vandaar de naam. Dokters dachten dat omdat ze geen betere verklaring hadden. Vroeger schoven dokters alles wat ze niet snapten onder het hoofdstuk spanningen, zoals de pastoor al het onbegrijpelijke onder de voorzienigheid schoof. Nu weten we beter. Mensen met en zonder gewone hoofdpijn, want zo noem ik het nu, hebben gemiddeld even veel stress. Spanningshoofdpijn is dus een verkeerd woord.
Het blijkt dat gewone hoofdpijn samenhangt met hoe je om gaat met stress, met tegenwind. Een goed zeiler moppert niet als de wind wegvalt, of aantrekt. Reef de zeilen op tijd, of laat je desnoods voor de wind wegwaaien als het stormt. Laveer kruisend tegen de wind als de wind draait. Tegen de wind in gaat niet. Maar hou het tuig en het want heel. Het is jouw schip, jij stuurt, niet de wind. Accepteer de wind zoals deze is en reageer slim, met je zeilkunst. Net zo met spanningen in het leven. Wie mopperend, wanhopig of tobbend op spanningen reageert, wie uitsluitend als slachtoffer reageert, die heeft meer hoofdpijn. Niet de tegenwind in het leven maakt je pijnlijk ongelukkig, maar je zeilkunsten. Levenskunst dus.