Gewone migraine mensen krijgen hun aanval met één of meer tabletten onder de duim. Ze nemen gas terug, wachten tot de medicijnen helpen, en gaan in een lage versnelling weer door. Komt de migraine weer terug, dan nemen ze een tweede tablet, parkeren even en rijden rustig door.
Er zijn ook mensen die hun migraine aanval zien als een slagboom in hun agenda.
Ze duwen even rap een triptan tablet in hun mond als euro’s in de gleuf van de parkeerautomaat. Ongeduldig maken ze toeren, de boom gaat ietsje open en ze scheuren er vandoor, naar de volgende verplichting. Deze mensen voelen na een paar uur hun migraine weer opkomen, als een volgende slagboom voordat ze bij het eind van de straat zijn. Steeds weer gaat er een tablet in de mond, steeds weer helpt het even. Op die manier kunnen ze wel blijven slikken, dagen achtereen.
Misschien moeten we die aparte migraine mensen leren op hun gemak de slagboom te openen, afspraken af te zeggen, rustig naar huis te rijden om een uurtje te liggen.
Nee, ik weet het nog beter. Ze moeten hun migrainehoofd niet meer zien als een ergerniswekkende parkeerautomaat. Migraine is een ziek kind. Daar moet je lief voor zijn, die moet je rust geven, een beetje vertroetelen. Geïrriteerd het huilende kind aan de kant schuiven leidt tot blijvend lastige kinderen. Haastig de migraine aanval met een tablet aan de kant schuiven leidt tot lastige migraine, chronische migraine. Eigenlijk is het migraine mishandeling.