Dagelijkse hoofdpijn, dat heeft hij. We zetten op een rijtje wat hij heeft gedaan om er van af te komen, de afgelopen 18 jaar. Dat is een hele lijst: pijnstillers van de drogist, de dure Vogel potjes, homeopathische druppeltjes. En de natuurarts, de acupuncturist, de halfedelsteen, het nieuwe bed, vroeg naar bed.
En, hielp het? Ja, het hielp allemaal even, een paar weken. Dan stopt hij weer. Niemand kreeg van hem de kans. Alleen de fysiotherapeut, daar blijft hij komen. Het helpt tegen de ergste pijn, kort, dat wel. Het helpt eigenlijk tegen de wanhoop, niet tegen de pijn.
En geen alcohol, geen koffie meer. En alle therapeuten zoals de ortho-manuele, de gewone manuele, de voetzoolreflex, de Cesar, de fysio-, en de hypnotherapeut.
Wel eens bij de neuroloog geweest? Zeker, twee neurologen, en bij de pijnpoli, maar hij is vlot gestopt met specialisten. Met hun pillen ook trouwens. Neem nu die bijsluiters. Je krijgt al uitslag van het lezen alleen.
Wat doet u nu nog? Nou, fysiotherapie natuurlijk. en de paracetamol, want ik moet toch voort. Die zware migraine medicijnen heeft hij ook geprobeerd. Maar dat werden er steeds meer, minstens 6 per week. Daar heeft de huisarts korte metten mee gemaakt. Het was ook te dol.
Ik wil best met deze man aan de slag, stap voor stap de puzzel ontrafelen, dingen uitproberen, verschillende hoofdpijnsoorten verschillend aanpakken.
Maar er is een groter probleem. Hij gelooft er niet meer in. Hij haakt vlot af, deze wanhopige rommelkont. We maken een afspraak. We gaan op mijn manier aan de slag: systematisch, geduldig en hoopvol. Zijn manier werkt zeker niet. Een kip zonder kop komt niet ver. Mijn aanpak werkt evenmin als hij weer afhaakt. Ik ben benieuwd of ik hem terug zie. Ik hoop het. Ik wacht geduldig.