Ik denk niet dat migraine psychisch is. Komt migraine door stress? Ik denk het niet. Migraine is misschien wel een kwestie van opvatting. Want het is maar hoe je van nature tegenslag bekijkt. Dat bepaalt je opvatting over de oorzaak van jouw migraine aanvallen. De één ervaart alle pech als eigen falen; de tobbers. De ander verwijt alle tegenslag aan anderen, de samenleving, de regering. Dit zijn de verwijters. Wie in evenwicht is kijkt er nuchterder tegenaan. Soms is het je eigen schuld, soms was een ander slordig. Vaak is het van beide wat. Het is maar hoe je er tegen aan kijkt. Bij mij zelf hangt het er van af in welke bui ik ben, tobberig of mopperig. Ik glimlach dan in mijn hoofd, tegen mezelf. Het blijkt dat meer migraine aanvallen krijgen samenhangt met de opvatting dat je migraine aanvallen opgeroepen worden door externe factoren.
Die migraineurs zijn er van overtuigd dat hun aanval opkomt als ze zich druk maken, externe stressoren meemaken, verkeerd eten of een tekort aan vitamine B12 hebben. Dat leidt tot zelfverwijten, slachtoffer zijn, dieet en bloedonderzoek. Kloppen doet het niet, maar met je mentale bril kun je het niet anders zien. Het zijn vooroordelen, van de tobber en de verwijter. Beter is het de migraine aanval te nemen voor wat het is. Dan heb je minder aanvallen. Bovendien, kunnen deze accepteerders beter meebewegen met hun aanval. Ze organiseren hun migraine aanval slimmer. Dubbel winst. Als dit klopt, dan kun je aanvallen blijkbaar opwekken door een opvatting. Dan kun je migraine behandelen door van opvatting te veranderen. Misschien geldt hetzelfde wel voor whiplash klachten. Want die herstellen nooit zolang er verwijtende juridische claims lopen.
Accepteer je migraine en beweeg slim mee met de aanval. Delete je opvattingen.
Methodologische kanttekeningen
S.Y.M. Mérelle, M.J. Sorbi, L.J.P. van Doornen, J. Passchier. Lay trainers with migraine for a home-based behavioral training: a 6-months follow-up study. Headache 2008; 48: 1311-1325.
Gelukkig mag een columnist ongestraft speculeren. Bij deze. Dit is een 2e versie. De eerste van 17 maart bevatte denkfouten. Overnieuw.
Omdat de accepteerders – eigenlijk de opvatting dat een migraine aanval geen aanleiding heeft maar je gewoon overkomt– een subgroep vormen is de deze studie niet geschikt om harde uitspraken te doen. Misschien zelfs lees ik de conclusie verkeerd en wordt bedoeld ‘The believe that migraine is a matter of change or bad fate’ de migraine juist slechter maakt. Maar dan nog is zo’n bevinding intrigerend. Als je dat splitst in de coping stijl acceptatie aan de ene kant en slachtoffer zijn aan de andere kant, dan heb je ook een setje factoren. Daar komt bij dat de interventie én acceptatie elementen bevat én op zoek gaan naar persoonlijke aanvalstriggers. Dat zou elkaar wel eens tegen kunnen werken en ben je dus nog niet wijzer.
Misschien was de uitkomst van de trial wel negatief op de primaire uitkomstmaat, de aanvalsfrequentie om dit soort redenen, namelijk een mengelmoes van opvattingen c.q. copingstijlen die positief en negatief kunnen werken. De soort opvatting over aanvalsaanleiding blijkt een confounder te zijn.
De volgende stap zou zijn een trial te doen bij migraineurs en standaardiseren op tobberigheid of verwijtende opvattingen. Hiervoor kun je misschien de HLSC score nemen als die meet wat je wilt, eventueel ook op een UCL-score. Nog leuker wordt het als je de controlegroep een andere interventie geeft, namelijk aan de gang gaan met het vermijden van ervaren aanval-uitlokkers. De interventiegroep krijgt dan een acceptance & control interventie.
Dan is het controlegroep probleem ook opgelost, de beide armen kunnen tegelijk dezelfde interventie krijgen en je bent allerlei bias vormen kwijt, zoals spontane herstel in de loop van de tijd, regressie naar het gemiddelde , en de ‘attention bias’ door deelname aan een studie.
Dan wordt het effect verschil groter en kun je met een kleinere populatie toe en dus met minder geld.
Lastig is dat je meer effect verwacht bij sterke overtuigingen over de eigen migraine en tegelijk meer therapie-resistentie; de nature-nurture as zit hierachter. Dat wordt dus een boeiende methodologische puzzel om tot een slim design te komen.
De hele serie van artikelen vind ik overigens knap werk gegeven de financiële beperkingen. Het onderwerp is niet sexy en veel financiering is er niet voor ‘non-pharmacological’