Nederlanders zijn flinkerds. Ze vinden dat ze flink moet zijn. En medicijnen? Ja maar dat is toch troep, dus die neem je zo min mogelijk. Bij gewone hoofdpijn is deze hekel aan medicijnen slikken, meestal een verstandige opvatting. Maar bij migraine is het niet zo verstandig. Zo sprak ik vorige maand iemand die aan het begin van een migraine aanval net doet alsof het geen migraine is. Ja maar dat kan ik niet gebruiken, een migraine aanval. Dan slikt hij een paracetamolletje. Het is troep, ja, maar je moet toch wat. Het helpt nooit.
Hij peest nog even door op het werk om alles af te maken, want misschien zet de aanval wel door. En dat doet de migraine altijd. Beroerd van de hoofdpijn moet hij toch vroeg naar huis, naar bed. Inslapen lukt niet, dus tegen twaalven neemt hij die zware migraine medicijnen. Ze helpen niet. Zo ploetert hij dagen achtereen. Nu wilde hij er wat aan doen, want zo kon hij zijn projecten niet afkrijgen. Advies één. Slik nu eerst eens je migraine medicijnen op tijd, na het begin van de hoofdpijn en voordat het op zijn ergst is. Ga dan even liggen. ‘Ja maar…’ zo riep hij. Advies twee ‘Ja-maren kun je beter afleren’. ‘Hoe-dannen’, dat kan wel. Hoe-dannen zijn vragen waar je zelf de beste antwoorden op weet.
Deze week mailde hij. Aanval effectief de kop in te drukken met medicijnen, zes voor een aanval van drie dagen. Kan dat? Dat kan, mail ik terug. Nog veel gejamaard? Nee hoor, mailt hij, maar heb wel de Hoedan vraag opgelost, dat even rusten bij het begin van een aanval. Ik kruip een uur in de bezemkast, stoel, kussen, braakbakje en een mp3-speler. Dan gaat het weer goed. Overigens zijn mijn collega’s ook gestopt met Jamaren. Met Hoedannen is het veel leuker vergaderen, vooral als de vragensteller zelf het antwoord moet geven.