Euthanasie bij dementie kan, maar is precisiewerk. Het gaat om het goede moment, goede documentatie en om regie, van patiënt en dokter. Er is meer dan zorgvuldigheidseisen. Er is ook goed dokteren. Het ziet er naar uit dat men in de casus beschreven in Medisch Contact van 19 januari het goede moment heeft laten passeren en onvoldoende de regie heeft genomen. De patiënt was duidelijk in haar jarenlang goed gedocumenteerde wens die geleidelijk aan verschoof van ‘Als dit, dan…’ naar ‘Ik wil nu’. Wanneer dit precies omkiepte is niet duidelijk. Maar daar kan de dokter naar vragen. Dat is vermoedelijk niet gedaan door
de behandelend arts op dat moment (huisarts? eerste specialist oudergeneeskunde?), misschien omdat de arts op voorhand al niet akkoord ging met euthanasie bij dementie. De afspraak is dat als je de grootste moeite hebt met een euthanasieverzoek je duidelijk nee zegt, of een SCEN-arts raadpleegt of overdraagt aan een andere dokter. Maar er is niet tijdig nee gezegd en er is niet tijdig overgedragen, zo lijkt het. Beide zouden dan professioneel verwijtbaar kunnen zijn. Vervolgens kon de dokter van de Levenseinde Kliniek het opknappen, te laat eigenlijk, over de grenzen van de wet en van de zorgvuldig getoetste praktijk. Dapper dat deze dit heeft durven doen; het oprapen van de steken die voorgangers hebben laten vallen, uit mededogen. Petje af.
Gepubliceerd als reactie in Medisch Contact, nummer 8, 2017.