Antibiotica helpen zelden bij keelontsteking, bronchitis of kaakholte-ontsteking. Dit is de boodschap van praktijkrichtlijnen. Praktijkrichtlijnen zijn strenge regels, gebaseerd op studies die het effect van antibiotica meten. Bij luchtweginfecties, de gewone huis-tuin-en-keuken infecties, blijkt dan dat het niet zoveel uit maakt of u afwacht of een bacteriedodend middel gebruikt.
Toch schrijven we vaker antibiotica voor dan we mogen doen. Dat komt omdat die praktijkrichtlijnen geschreven zijn op basis van studies over gemiddelden, over de richting van wat verstandig medisch handelen is. Nergens staat uw naam in die richtlijn. Misschien bent u wel de uitzondering op de regel. Misschien bent u wel niet gemiddeld. Stel dat uw ervaring is dat uw vieze keelontsteking, uw koortsende rochelhoest of uw pijnlijke holteontsteking nooit vanzelf over gaat; dat het niet uitmaakt of u nu vier dagen of veertien dagen afwacht. Dan haalt u voortaan een kuurtje penicilline op de vierde dag. Steeds knapt u dan in twee dagen op. U, niet een ander. Want die ander is gemiddeld, u niet.
Overtuig me van uw uitzonderlijkheid en u krijgt direct een kuurtje penicilline. Maar doe me een lol, probeer eerst uit of u wel die uitzondering bent. Bekijk bij een paar luchtweginfecties eerst of die richtlijn voor u geldt, of het vanzelf over gaat als u afwacht. Is dat niet zo, dan bent u uitzonderlijk, infectieus gezien dan. Tot die tijd bent een gemiddeld mens en heeft u mijn recepten niet nodig. Dan zie ik alleen de uitzonderingen. Dan volgt ú de praktijkrichtlijn en niet ik.