Lieve Elin,
Ik ben blij dat je er bent. En nog bedankt dat je je aan het eind koest hield als ik met je moeder vergaderde. Je hebt je intra-uterien voorbeeldig gedragen. Ik moet je wel waarschuwen, even onder ons. Je moeder is namelijk zo’n bestuurskundig ambtenaar die werkelijk overal verstand van heeft. Dat is vreselijk voor een meisje als jij. Brullen om niks gaat niet werken. Het kan haar een dag studeren kosten, maar dan weet ze alles van huilbabies. Zinloos dus om daar mee door te gaan. Koortsig snotterig zielig wezen kun je evenmin uitbuiten. Ze leest zich even in en laat je rustig uitzieken als ze inschat, weet eigenlijk in haar geval, dat het allemaal wel over gaat. Pruilen
en humeurig zijn misschien? Jammer. Dat heeft ze al zo vaak bij wethouders gezien dat ze dat effectief negerend vlot wegorganiseert. Argumenteren zoals een kleuter dat doet, normaal aandoenlijk en innemend, kun je schrappen als techniek om de boel naar je hand te zetten. Ze overtroeft je gemakkelijk met haar ervaring met talloze leidinggevenden. Wat dan? Je wilt toch een beetje regie over je eigen leven. Ik raad je aan geheel onvoorspelbaar te wezen. Dat kan ze slecht hebben, werken zonder beleid, zonder plan. Wissel razendsnel van pijnhuiltje naar hongerhuil naar viezeluierhuil. En direct zo’n lachgezichtje er achteraan. Dreig met hongerhuil maar duw de fles weg. Maak er een beleidsarm feestje van. Dan heb jij de regie en niet zij. Let wel op, want als ze jou haar nieuwe project noemt, dan is het weer mis. Mail dan even. Dan verzinnen we wat anders.
Geniet er van!