Achterdocht is achterdenken, er iets achter zoeken.
De overheid heeft kwade bedoelingen. Dit is een achterdochtige opvatting. Als de overheid het regelt zal het wel mis gaan. Als particuliere bedrijven het regelen willen ze alleen geld verdienen. Allemaal achterdocht. Er is ook een vertrouwen-denkwereld. Die mensen mopperen evenzeer op de slordigheid, op de domheid van de overheid. Dat zouden ze zelf veel beter doen en ze richten een actiegroep op, persoonlijk, niet stiekem, niet anoniem. Een enkeling pakt zelfs door en wordt raadslid.
Achterdochtdenkers richten anonieme actiegroepen op, stiekem stoken op Twitter, hoodie op. Ze zien zwart en wit met niks ertussen. Ze vertrouwen de meerderheid niet. En die cijfers, die deugen niet, want de bedoelingen van deskundigen deugen niet.
Vertrouwendenkers vinden dat de meerderheid beslist, ook als dat een foute beslissing is. Vertrouwendenkers zijn te overtuigen met argumenten en feiten. Meestal is het grijs, zelden zwart of wit. Ze accepteren onzekerheden. Ze begrijpen dat twee deskundigen het oneens kunnen zijn en het toch beide goed bedoelen. Twee denkwerelden die elkaar niet verstaan.
Zelf heb ik liever de onvolmaakte wereld die ik niet goed snap, met zijn rommelige, machteloze overheid. Liever domme slordigheid en sorry, dan achterdocht en hou je bek. Eerst maar eens luisteren, want misschien zit er wat in, in dat verhaal. Het is allemaal niet best. Maar iets beters hebben we niet. Ik plak me maar vast aan vertrouwen. Demonstratief.