Morfine is een sterke pijnstiller. Sterke medicijnen kunnen sterke bijwerkingen hebben. Maar bij hevige pijn moet je daar niet naar kijken. Het gaat om hevige pijn door kanker of pal na een operatie Eerst maar eens die hevige pijn aanpakken en dan pas zien of er bijwerkingen bij komen.
Misschien vallen ze mee. Vallen de bijwerkingen tegen, dan kun je altijd nog stoppen, maar dan weet je tenminste waarom je stopt. Niet aan morfine beginnen hoewel je ernstige pijn hebt, omdat de bijsluiter zulke akelige taal bevat, dat is een beetje dom. Je doet jezelf te kort.
Je kunt namelijk ook wat doen aan de bijwerkingen van morfine. Verstopping bijvoorbeeld treedt altijd op bij morfine. Daarom geeft de apotheek tegenwoordig altijd een laxerend middel als er morfine afgeleverd wordt. Of er is wat misselijkheid, maar dat verdwijnt meestal na een paar dagen. De verstopping verdwijnt trouwens niet. Of er is wat sloomheid, want veel meer is het niet als je met lage doseringen begint. Ook dat verdwijnt meestal. Mensen kunnen na verloop van tijd honderden milligrammen morfine verdragen – twee keer 10 milligram is de startdosering – en kraakhelder zijn. Natuurlijk zijn er ook ernstige bijwerkingen, maar die zijn zeldzaam. En dan nog, wie geheel in de war raakt van de morfine knapt weer op door geen morfine meer te gebruiken.
Angst voor bijwerkingen maakt dat ernstig zieke mensen met pijn morfine weigeren. Dat mag, maar het is niet redelijk. Het is een kronkelredenering.
Nog zo’n kronkel: ik wil nog geen morfine voor mijn kankerpijn, want toen opa er aan begon ging hij vlot dood. Het is andersom. Omdat opa kanker had, leefde hij niet lang meer, met of zonder morfine. Zonder morfine met pijn, met morfine zonder pijn. Maar zijn tijd was getekend, door de kanker, niet door de morfine.