Bij de Giro van Italië waren veel valpartijen, onder andere over randjes en middenbermen bedoeld om automobilisten de vaart te remmen. In de stad zie je overal betonblokken langs de weg staan. Die voorkomen verkeerd parkeren met absolute zekerheid. In woonwijken verlies je bijna je uitlaat op die talloze verkeersdrempels. De ambulance die iemand met een gebroken heup vervoert heeft voor de patiënt speciaal narcosegas aan boord tegen het pijnlijke gehotsebots. In bochten liggen geniepige schuine betonblokjes om bochtafsnijden af te straffen. De hele stad is volgeplant met betonnen paaltjes. De busbanen hebben putten die net te breed zijn voor een gewone auto. Er liggen extra hoge stoepranden langs de krappe inritten van de parkeergarages. In Muziekwijk staan op kruispunten betonnen gevaartes die een tank kunnen tegenhouden. Dit moet auto-beleid zijn, zo zal het wel heten.
De gedachte is dat een automobilist elk moment in blinde razernij kan uitbarsten. Elk automobilist kan verworden tot een asociale knurft die doorsteekt, grasveldjes opscheurt, op stoepen parkeert, fietsers omverrijdt, bochten afsnijdt en de parkeergarage inscheurt met 80 km/uur. Opvoeden en waarschuwen met witte strepen en bordjes, dat is soft. Dat helpt toch niet. Deze opvatting van Stadsbeheer is vermoedelijk ontstaan na enige werkbezoeken. Het laatste werkbezoek was in Almere-Buiten, bij de gevangenis – Almere Binnen – en de TBS-kliniek. Daar vonden ze de oplossingen voor wangedrag. Sindsdien wordt wangedrag van automobilisten met grauw beton voorkomen. Autowegen in de stad zijn een gevangenis geworden, met betonnen randen. De volgende fase is afstraffen. Er gaan geruchten dat Stadsbeheer mensvriendelijke landmijnen in ontwikkeling heeft die gericht uw radiateur lek knallen. Wachttorens met scherpschutters op drukke kruispunten worden overwogen. De juridische kant wordt nog bestudeerd.