Zwarte Piet wordt niet gediscrimineerd. Daarom is het geen maatschappelijk probleem. Zwarte Piet speelt vrolijk allerlei rollen, net waar hij zin in heeft, in de geest van de tijd. Als het maar een kinderfeestje is. Het is een symbooldiscussie, over wat anderen dan de kinderen, Piet en Sinterklaas er in zien. De kinderen zijn nu het doelwit van een klein groepje uit Amsterdam Zuid-Oost die na 50 jaar immigratie uit Suriname en de Antillen plotseling een slavernij monument wilden, over de geschiedenis van de 17e en 18e eeuw. Alsof dat iets te maken heeft met discriminatie nu. Het is symbolen zoeken. Het gaat niet over discrimineren, want dan moet je het over feitelijke discriminatie hebben. Dan gaat het over een feitelijk maatschappelijk probleem waar je wel boos over kunt zijn op de plek waar dat gebeurt; bij sollicitaties bijvoorbeeld. Gekrakeel dus
over het zelf gezocht symbool, Zwarte Piet, voor je gediscrimineerd voelen, omdat anderen gediscrimineerd worden; een erg ingewikkelde verontwaardiging. De slavernij erbij halen is winkelen in de supermarkt van de geschiedenis. Vele stromingen hebben dat de afgelopen eeuwen gedaan; stromingen die zelden fris gedachtegoed uitdroegen. De kinderen, Zwarte Piet en Sinterklaas kijken even verbaasd op; en gaan dan weer gewoon door met het kinderfeest.